Ik haat november. Ieder jaar is het hier hetzelfde liedje. Snot, diarree, kots, er komt geen eind aan. Ieder jaar weer slepen we ons van weekend naar weekend met doorwaakte nachten, hoopvol dat we dit jaar wel met ons allen naar de intocht van Sinterklaas kunnen, biddend dat V. dit jaar niet ziek is op haar verjaardag.
Het begint met wat gesnotter en geproest en dan ineens is daar de explosie van bacillen. Vanochtend stond ik de kots van E. uit de kieren van onze planken vloer te peuteren toen V.'tje lachend keek hoe de diarree langs zijn spekbeentjes naar beneden liep.
En ik, brute carrièremoeder die er rondloopt, denk als eerste op het moment dat E. over haar nekje gaat, "Oh shit... dat komt lullig uit op zondag... en opa en oma zijn op vakantie...". Schandalig.
Maar toen ik op weg naar huis, vanaf de verjaardag van liefste vriendinnetje S., met F. belde, stelde hij me gerust dat E. alweer wat binnenhield, zoals 2 plakken ontbijtkoek...
Ik zei: "F....",
ik zei: "ontbijtkoek laxeert..."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten