De kleinste, ons V.'tje, komt helemaal tot zijn recht als De Kabouter. Hij banjert het leven in en uit, kijkt onverschrokken om zich heen en heeft een heel klein piemeltje.
V. is duidelijk De Prinses. Met haar lange blonden lokken, het liefst in roze met glitters, een tikje fijngevoelig voor erwten en gek op witte paarden.
E. is De Draak. Spuugt vuur, vliegt weg als het te heet onder haar voeten wordt en boezemt angst in bij alle onschuldige buurjongetjes.
F. is De Koning. Dat vindt hij zelf en dat leert hij de kinderen. Ik vind dat dat moet kunnen. Een stukje zelfverheerlijking over de rug van je kinderen.
En dan ik nog. 'Nou', zei ik onlangs tijdens het ontbijt, 'ik denk dat ik dan maar De Goede Fee ben', en keek zeer voldaan de tafel rond.
F. stikte direct in zijn boterham met oude kaas. Hij vond mijn moment van zelfreflectie duidelijk te wensen overlaten. Hij had meer De Boze Heks in gedachten.
Nu vraag ik je.
