Het was echt niet mijn bedoeling u bijna 2 maanden te vervelen met een verhaal over mijn psyche. Het idee alleen al. Een paar foto's van onze dotjes was natuurlijk veel leuker geweest. Of een hilarisch mislukt opvoedingsmomentverhaal. Sorry.
Ik schreef de log in de flow van de maand juni. Moest vervolgens veel te hard werken omdat ik op vakantie ging (een logica die ik nog altijd niet begrijp maar die me voor elke vakantie keihard treft) en ging vervolgens daadwerkelijk op vakantie. Weg waren we. Ondergedoken in het altijd zonnige Drenthe. Het heerlijk achtergestelde Drenthe. Geen internet in de wijde omgeving (tenzij je heel ingewikkeld je best deed met allerlei gewijzigde instellingen op de laptop maar dat deden wij natuurlijk niet, stel je voor).
Nu gebied de eerlijkheid mij te zeggen dat we inmiddels alweer ruim anderhalve week terug zijn. Maar ik wou niet. Ik had geen zin om me uit de kneuterigheid van ons fijne samenzijn te rukken en achter de laptop te kruipen. Ik zat keihard in de ontkenning. Ik wil geen mail lezen ik wil geen rekeningen betalen ik wil niet weten of er nog wel geld op de rekening staat ik wil het niet ik ben er niet. En daarbij moest ik de Milennium trilogie van Stieg Larsson lezen.
Om het goed te maken plak ik er wat foto's van de zomer bij. En ik zal niet meer zo lang wegblijven. Beloofd is beloofd.
1 opmerking:
Had ik commentaar geschreven is het weer weg. Ben blij weer even iets van je te hebben mogen lezen, gewoon eventjes bij je binnen te mogen kijken. Begrijp hoe dat voelt, gewoon weer normaal moeten doen. Regelen, rekenen, delen en meedoen in de maatschappij. Tot snel, dikke kus, Aniet
Een reactie posten