K's voorwaardelijk

Toen we in Luxemburg wisselden zei F. voor de 48ste keer: "Let op K. ze controleren streng in Frankrijk, let nou een beetje op je snelheid". Ik was geïrriteerd: "Jahaha, dat weet ik nou onderhand wel".

Het was nog geen half uur later, bij Metz, gezellig met z'n allen op de rem want we moesten terug van 130 naar 90 en de gendarmerie vond mij daar kennelijk niet vlot genoeg mee. Een motormuis met hoge leren laarzen draaide zijn motor soepeltjes naast me en sommeerde mij. Mee de snelweg af.

Vluchten? No way.
F. laten slapen? Niet handig.
Zwangere buik in de strijd? Kansloos.

In rap frans werd mij meegedeeld dat ik 36 km te hard reed en daar per direct 90 euro voor moest betalen. Enigszins opgelucht (dit zou goed komen) liep ik achter de stuurse gendarmeriemeneer aan en nam plaats in het busje waar een enorme bekeuring uitgeschreven werd. Mijn pogingen tot een glimlachcontact werden genegeerd, geen sprankje vriendelijkheid in de lucht. Ondertussen werd de volgende overtredende Nederlander binnengebracht, het bleek een lucratieve ochtend voor de Franse overheid.

Toen de administratiegendarmeriemeneer klaar was met het invullen van zijn epistel keek hij me nog eens streng aan en liet mij duidelijk weten dat ik een heel jaar lang op mijn tellen moest passen in La douce France. De volgende snelheidsovertreding kost mij mijn rijbewijs. Snikkend van de lach vervolgde F. onze weg, een jaar voorwaardelijk: "Ik zeg niks...", zei hij terwijl hij de tranen van zijn wang veegde.