K's tja

Het loopt tegen half 7 en F. heeft een kwartier geleden gebeld dat hij vertrok vanuit 'een uur hier vandaan'. De meiden hangen voor de buis en V.'tje aan de tiet. Als hij klaar is met drinken vind ik hem moe, dus hij gaat naar bed voor we gaan eten. Dat lijkt voorspoedig te gaan maar terwijl ik voor de meiden de boontjes en aardappels op de borden kiep gaat V.'tje helemaal los in zijn bed. Niet moe dus? "Ik ben zo terug meiden, even V.tje troosten, ga maar vast aan tafel". Dat blijkt makkelijker gezegd dan gedaan, meneer is knap nijdig ('pittig' noemen ze dat op het consultatieburo). Toch nog maar even aan de tiet, misschien wordt hij daar rustig van. Ondertussen probeer ik het eten te managen door te roepen dat ik er echt zo aankom, dat ze alvast mogen beginnen.

Wanneer ik uiteindelijk beneden kom staat E. haar mes en vork in de afwasmachine te proppen. De borden staan er al in. Voldaan kijkt V. me aan: "kijk mama, wij zijn al klaar, dan kan jij lekker straks met papa eten".

Tja, dan val ik even stil. Wat moet ik hier nu van denken? Ben ik een slechte moeder omdat ik mijn dochters zo enorm aan hun lot over heb gelaten en alweer voorrang heb gegeven aan hun luidruchtige broertje. Ben ik een goede moeder omdat ik mijn kinderen blijkbaar zo zelfstandig grootbreng dat ze nu al zelfstandig kunnen eten en opruimen. En hoe zit het met het stukje achterdocht? Dat ik toch stiekem in de prullebak kijk of ik daar toevallig de boontjes terugvind.