Jawel. Het was heus echt tijd om weer aan het werk te gaan. Ik bedoel, als je om zes uur je hardwerkende echtgenoot in de file lastig valt met teksten als "waarom ben je weer zo laat, het eten staat te verpieteren".... dan wordt je wereldje echt te klein. Laat ik voor mezelf spreken. Dan wordt mijn wereldje echt te klein. Dus. Het moest er maar weer eens van komen.
Maar dat viel nog zeker niet mee. Jemig. Ik ben gewoon helemaal uit conditie, op alle vlakken. Een beetje vlot in de kleren gaat nog wel maar dat make uppie en m'n haren in de werkcoupe is even van een andere orde. Daarnaast is afscheid nemen van 3 bloedjes weer een tikkie lastiger dan van 2 bloedjes. Dus voor ik eenmaal onderweg was naar kantoor liep ik al zeker 20 minuten achter op schema.
Werken is er natuurlijk niet bij op zo'n eerste dag, dat geeft niets, daar kwam ik tenslotte ook niet voor. Maar dat ik om half 2 al keimoe was is dan wel weer opmerkelijk.
Thuis een beetje lamlendig bijkomen van deze enerverende dag zat er niet in. De dekbedden lagen al in de tuin, de wasmachine draaide al op volle toeren. Hoofdluis has entered the building....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten