K's spenendienst

Daar waar de meiden genoegen namen met de duim of enkel de lucht heeft V.'tje een sterke spenensabbelbehoefte. En dat is arbeidsintensief. De speen moet op z'n tijd gesteriliseerd worden anders komt er spruw (zoals we deze week ontdekten), de speen moet altijd overal mee naar toe, de speen moet na zoveel sabbeluren vervangen worden, de speen is gekoppeld aan babies leeftijd (in maanden welteverstaan) en, en daar komtie, de speen moet in de mond gestopt worden door iemand. Want babies worden weliswaar geboren met sabbelbehoefte maar ze zijn de eerste paar honderd dagen van hun leven niet in staat de speen zelf in de mond te stoppen en/of langdurig te houden. Overdag is dat tot daar aan toe maar 's nachts is dat natuurlijk geen grap.

Het eerste deel van de nacht slaapt V.'tje volmaakt tevreden op zijn rond gedronken buikje, het tweede deel van de nacht slaapt V.'tje alleen volmaakt tevreden als de speen in zijn mond zit. Voor die periode is de spenendienst in het leven geroepen. Toen ik nog vrij had was het niet meer dan normaal dat ik die dienst voor mijn rekening nam en in de loop van die weken heb ik een muisstille, donkere, zeer effectieve routine opgebouwd. Ik moet daar wel eerlijk bij vermelden dat ik 's nachts niet op mijn best en vrolijkst ben, dus alles moet in slaapstand anders word ik bijzonder chagarijnig. Bij de eerste neiging tot 'piep' vanuit de babykamer ben ik in het donker al heen en weer geslopen, heb deuren kraakloos open en dicht gemaakt, de speen gevonden en in V.'tje gestopt. F. heeft het niet eens door. En dat is het beste want F. is mij wat te wild 's nachts.

Dat wordt pijnlijk duidelijk sinds ik weer aan het werk ben en we dus om en om spenendienst draaien. Voordat de instructies en sancties doorgesproken waren zag de spenendienst van F. er als volgt uit:
V.'tje: "Wèèèh...?"
V.'tje: "Wèèèèèh...?"
K:"F.?"
V.'tje: "Wèèèèèèèèèh...?"
F: "Huh?"
V.'tje: "Wèèèèèèèèèèh...!!!!!!!!!"
K: "F.! V.'tje is wakker."
F. schiet uit bed, slaat het grote licht aan, gooit de slaapkamer deur open (die tegen het nachtkastje kloenkt) en buldert: "Ik kom eraan hoor ventje, eerst even zeiken!"
V.'tje: "Wèèèèèèèèèèh...!!!!!!!!!"
F. stampt de babykamer op (de deur slaat open tegen de muur van de gang) en doet de 40watt maanlamp op de babykamer aan: "Dag mijn kereltje!! Wil jij je speen zo graag? Maar waar is die speen dan? Ik kan hier ook nooit wat vinden!" (nog een tikje harder omdat hij bang is dat ik hem anders niet kan verstaan in de stille nacht in ons net nog zo stille huis): "K.!!! Waar is die speen nou weer gebleven? Alles is hier ook altijd kwijt."

De afloop van deze nachtelijke activiteiten laat zich raden: ik klaarwakker en zwaar geïrriteerd, V.'tje roepend om zijn ontbijt, in de veronderstelling dat het ochtend is en F. zich verbaasd afvragend waarom er tijdens zijn spenendienst altijd zoveel meer gedoe is dan tijdens de mijne.

Inmiddels zijn er instructies opgesteld, heb ik F. laten zien hoe je stil en donker dingen kan doen en is het sanctiebeleid strak en helder neergezet. F. doet enorm zijn best, er wordt vooruitgang geboekt maar hij is geen natuurtalent. Vannacht ging er in zijn donkere stille tocht zoveel mis dat hij vervolgens 20 minuten de slappe lach had. Dat slaapt ook niet bijzonder relaxed kan ik u vertellen.