Bij toeval waren wij dit weekend getuige van het voorspel van Saar en Zimon. Als we genoeg geduld hadden gehad hadden we alles mogen zien maar het voorspel duurde ons lang genoeg. Omdat Saar en Zimon nogal van de wilde zijn waren er zandzakken langs de rand gezet, zodat, als Zimon Saar eens flink op zijn neus zou nemen, Saar zich geen pijn zou doen. Er werd gewaarschuwd dat het wellicht niet leuk zou zijn voor de kinderen om te zien. V. trok zich inderdaad in eerste instantie terug maar haar nieuwsgierigheid overwon en ze sloot zich toch weer bij de gluurders aan. E. had nergens last van, die zat heerlijk bij haar vader op de nek en keek het met de duim in haar mond rustig aan. In mijn grenzeloze naïviteit ging ik ervan uit dat ze niet meer zagen dan een robbertje stoeien.
Diezelfde middag zag ik mijn meisjes achter elkaar aan rennen op de trampoline:
"Wij zijn de neushoorns en ik rende achter jou aan", dirigeerde V. het spel. E. rende brullend en snuivend weg.
"En nu val jij", riep V. E. liet zich braaf vallen.
En terwijl V. zich briesend op haar zusje stortte kondigde ze haar laatste actie aan: "Als jij valt mag ik jouw 'afnemen'!!"
Ok, helemaal hebben ze het gestoei van Saar en Zimon niet begrepen maar toch wel net wat meer dan ik hoopte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten