Nu we langzaam weer een beetje bijgeslapen raken wordt het tijd voor een bekentenis:
F. en ik hebben V.'tje echt zelf verziekt.
Dan kan je denken dat je ervaren ouders bent, been there seen this, maar echt niet dat het dan zonder slag of stoot zomaar goed gaat. Ook wij weten nu wat 'erinsluipen' betekent. Al die maanden hebben wij 's nachts bij alles wat op huilen leek gedacht én gedaan "ach... even een flesje erin en hij is weer stil, zo'n makkelijk kind, hij slaapt meteen weer...". Daar was helemaal niets aan gelogen. Maar toen een fikse verkoudheid ervoor zorgde dat het van één keer per 3 nachten naar twee keer per nacht ging kregen F. en ik door dat er weinig lange termijn visie in onze aanpak zat.
Wij keken elkaar wat schaapachtig aan, checkten nog even bij elkaar of dit echt ons derde kind was, of het klopte dat we er nu na 7 jaar gedegen voorbereiding toch ingetuind bleken te zijn, rechtte onze rug en besloten over te gaan tot de rigoreuze aanpak van het 'begeleid laten huilen'. Dus geen voedsel tussen 7 uur 's avonds en 7 uur 's ochtends en tijdens de betere huil- en schreeuwsessies om het kwartier een fijne aai over de bol (om te laten weten dat je er nog bent, jaja, niet dat het uitmaakt maar je doet in ieder geval iets). "Even een paar nachten doorbijten en je bent er doorheen", mekkerde het consultatieburoschaap.
Nou echt niet. Wij hebben de afgelopen drieëneenhalve week menig nacht met ons kussen over ons hoofd gelegen, wij durven onze buren niet meer te vragen hoe het met hun nachtrust is, wij zijn gestopt met de fijne aai over de bol want ons V.'tje ging zo mogelijk nog harder krijsen als hij merkte dat je er wel was maar niets deed en zelfs F. weet nu zeker dat hij echt geen vierde kind meer wil.
Kortom, het was afzien. Het was overigens maar voor 2 iemanden zielig en dat was voor F. en voor mij. V.'tje had nergens last van, behalve dan dat hij soms wat slecht bij stem was in de ochtend. Overdag was hij berevrolijk en hij sliep gewoon lekker bij tijdens zijn enorme middagslaap, zonder problemen 3 uur aan een stuk.
Nu vraag ik me wel af of het niet wat voorbarig is om na de vijfde nacht op rij doorslapen hierover in de verleden tijd te berichten. Tegelijkertijd wil ik er gewoon in geloven. Wat een gekkenhuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten