En als ik dan met Jonas mijn rondje loop. En overal naar binnen loer. Dan zie ik allemaal kerstbomen. Van die enorme grote lelijke bomen (laten we eerlijk zijn, een naaldboom is toch niet om aan te zien) volgehangen met ellendige versiering aan kleine fruthaakjes en kutlampjes die altijd in de knoop zitten. En dan ben ik helemaal blij dat ik dit jaar niet hoef. Dat ik eindelijk een reden heb om de kerstboom niet binnen te laten. Want ik ga lekker met al mijn liefjes 2 hele weken naar de sneeuw in Frankrijk.
En als ik dan mijn dochters ophaal van de kerstviering op school. En E. vertelt dat ze kerstliedjes gezongen hebben. En daarna kerstgepraat hebben. Over kerstbomen. Over dat iedereen een kerstboom had. En zij was het allene meisje dat geen kerstboom had. Dan denk ik: Och gij brute moeder. Met je overdreven antikerstbomengedrag. Jij onthoudt je kinderen de symboliek van de kerst die in de kerstboom tot uiting komt. Een klein boompje had best gekund. Gij nare heks. En vraag ik ietwat schuldbewust of ze haar nu een zielig meisje vonden. Dan lacht E. hard en zegt dat ze natuurlijk niet zielig is want je kan toch niet én skieën én een kerstboom hebben. Kijk. Now we're talking. Mijn kind.
2 opmerkingen:
ik ben echt niet jaloers hoor. Als ik mag kiezen tussen een boom of 2 weken skieen kies ik naturlijk die boom....
slim kind! (of goed opgevoed?)
fijne vakantie!
Een reactie posten