K's authenticiteit

Ik doe een cursus. Over hoe je tegelijk vrouwelijk, leider en authentiek kan zijn. Dat lijkt mij wel wat. We duiken in de cursus in de theorieën en de papieren, in de vrouwen die ons voorgingen en de wijze heren die daar vanalles over schreven en bedachten. Op zoek naar onze eigen ik, en hoe we die eigen ik in kunnen zetten om daar te komen waar we willen komen. Een leuke prikkelende cursus.

Blijkt toch dat ik helemaal niet naar Den Haag hoef te rijden om les in authenticiteit te krijgeen. Krijg ik ongevraagd even een staaltje 'hoe combineer ik vrouwelijkheid en leiderschap zonder mezelf enig geweld aan te doen' om mijn oren van mijn eigen dochter.

Het was het weekend van de dansshow van V. Een 2 uur durend, wervelend optreden van de dansvereniging waarbij ook V. 2x5 minuten podiumtijd krijgt met haar kleine meisjes jazzdansgroep. Allemaal heel serieus met strakke pakjes, ingevlochten haren en glitter make up. E. en ik brachten V. naar de generale repetitie.

E. had zich die ochtend zelf aangekleed, wat zoveel betekent als alle lievelingskleren aantrekken zonder je iets aan te trekken van de kleur en/of stijl. In E. haar geval is dat een roze/wit gehaakte jurk, een rood shirt en een geel/paars gestreepte legging. Ze had haar eigen trommel omgehangen, een trommel gemaakt van een lege druivendoos vol bierdoppen, waar ze met 2 takken, die diende als drumstokjes, bij voortduring op trommelde.


En daar stond ze, midden tussen al die kleine dametjes met hun strakke pakjes, ingevlochten haar en glitter wangen. Compleet zichzelf te zijn met haar vrouwelijke outfit en haar trommel. "Mama!" riep ze terwijl ze me dwingend aankeek: "V. is klaar, we gaan!"