Het is zondag, ik kijk de kamer rond en ik zie mijn gezin zoals we nu zijn. En ik vraag mij in stilte af waar de tijd blijft.
Was het niet gister dat ik met een dikke buik op de bank zat, E. eraan herinnerde dat we vandaag een afspraak hadden, dat ze zich zou melden op 13 juni 2004? En dat ze geen enkele sjoege gaf. Ze moest en ze zou haar eigen verjaardag krijgen. Niet die van haar opa, niet die van haar tante. Daar zit ze achter een telraam, 100 kralen te tellen, lekker op haar gemakkie: "47, 48, 49.... wat komt er dahan?"
Was het niet gister dat V.'tje nog een kleine kabouter was? Zijn flesjes achter elkaar leeg dronk en vol aanbidding naar zijn moeder keek. Nu zit er gewoon een 'surf dude' in de kamer. Met lange blonde krullen en een gebruind lijfje. Met praatjes voor 10 en een linkse trap waar Robben jaloers op is. Die alles 'zelluf' wil doen, tot en met de anitklitspray in zijn haar spuiten.
Was het niet gister dat V. voor het eerst naar school ging, dat ik haar met een grote brok in mijn keel overhandigde aan de juf, dat ze naast de juf het schoolplein op huppelde. En kijk nou, onze kleine 'nurd', op weg naar groep 5, helemaal geïntrigeerd door Rubik's kubus. En ze begrijpt het nog ook als haar vader haar uitlegt hoe ze deze kan oplossen. Iets wat mij nooit maar dan ook nooit gelukt is.
Was het niet gister dat F. een succesvol en ongelukkig projectmanager was. En kijk hem daar zitten. Achter zijn dikke engelse boek ´Cognitive Psychology´. Helemaal in zijn sas, op weg naar zijn volgende tentamen.
'Jeemig...' denk ik 'waar blijft die tijd?'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten