Zoals het een goed echtpaar betaamt hebben F. en ik zo hier en daar een echtelijke uitspatting. Wij vinden dat een leuke doch noodzakelijke onderbreking van het sloven, zorgen, werken, studeren, poetsen, koken, opvoeden, uitlaten, doorkammen, afvegen en uitbaggeren.
Zo gaan wij graag een weekendje lammen in de sauna, een nachtje dansen bij Armin, een sateetje eten bij Friends (wat op de één of andere manier altijd gierend uit de klauw loopt...) of we nemen de tijd voor een goed keukentafelgesprek wat altijd uitermate beter verloopt naarmate de fles leger raakt.
Dat goede keukentafelgesprek laat zich niet plannen. Want eigenlijk hadden we zaterdag overdag al genoeg gevierd, toen we een uitgebreid aantal keren geproost hadden op de 8e verjaardag van nichtje F. Maar thuis aangekomen, met de kinderen in bed en 2 flessen prosecco in de koelkast bleek de tijd weer eens rijp.
Dan praten we wat, we drinken een glaasje, we laten muziekjes aan elkaar horen, we delen gedachten over het leven, we drinken nog een glaasje. Naarmate de tijd verstrijkt en fles 2 ook leger raakt, worden wij steeds contenter met ons, met elkaar, met onze kinderen:
"wat doe jij dat toch goed liefje"
"nou jij kan er anders ook wat van"
"we hebben natuurlijk ook wel hele leuke kinderen"
"dat vind ik nou ook"
"..."
En helaas is de mate van content zijn een uitstekende graadmeter voor de hoofdpijn die ons de volgende ochtend te wachten staat. Een goede reden om het keukentafelgesprek te koesteren, maar voorlopig even niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten