K's witte lijst

Soms is het tijd om hen die je het leven hier en daar makkelijk maken eens te tracteren. Dus op het moment dat wij onlangs voor de zoveelste keer een weekendje oppas konden reserven voor al onze kinderen omdat wij weer hoognodig een avondje moesten dansen, werd het de hoogste tijd voor een kleine tractatie. En wij kennen onze pappenheimers, zij houden van de kleinkinderen, de teckel, de caravan en de chinees. 

Gister de wegbreng- en dansdag.
Het wegbrengen is probleemloos. "Gaan jullie ons missen?" "Neehee! Dahaag!"
Het dansen is heerlijk. Armin rules. Maar dat slechts terzijde.

Vandaag de uitslaap- en ophaaldag.
Bij het ophalen zit de tractatie in de planning. Een beetje op tijd richting de plaatselijke chinees, om een lekker hapje te knagen met elkaar en weer enigszins op tijd de terugweg te kunnen aanvaarden, het is tenslotte zondagavond, niet het handige moment voor een lange natafelavond.

De plaatselijke chinees blijkt een beetje overdonderd door ons, met ons velen, zomaar ineens, tussen het 'snel voor studio sport begint nog even chinees halen'- publiek door. De kaart wordt gebracht, het drinken wordt opgenomen en de chinees verdwijnt in haar afhaalbestellingen. Er komt niks, geen drinken, geen verdere bestelling, geen placemats en geen bestek. Bij een voorzichtige navraag komt de chinees weer tevoorschijn. Ze vraagt wie de Lotenwijn heeft besteld. Natuurlijk is het flauw om grapjes te maken over het geblek van de chinees maar we weten echt niet wat ze nou precies bedoelt. Een stevig stukje hints en we zijn eruit, de rode wijn is op, net als de witte wijn, de spa lood en de flisti. Maar het goede nieuws is, de bestelling is gemaakt, het drinken (wat ze wel hebben) onderweg en de kinderen gezellig.

Zelfs als al het 'snel voor studio sport begint nog even chinees halen'- publiek al lang en breed met de bakken nasi op schoot voor de buis zit, is er voor ons nog geen eten. Nichtje L. informeert steeds minder geduldig naar de status van het eten (het komt er echt zo aan) en de rest van de kinderen begint steeds luider de karaoke liedjes van Kinderen voor Kinderen door de plaatselijke chinees te schallen. Hoe gezellig is deze tractatie.

We hoeven niet lang na te tafelen om er een enorm latertje van te maken. De genodigden hebben wel lekker gegeten en ik hoef maar 30 euro te lenen van één der genodigden om de rekening te kunnen betalen. "Nee, geen pin of cledit cald, alleen papielen geld."