Mijn frozen shoulder en ik zijn al vier weken thuis. Vier hele weken, zo lang ben ik, buiten de wettelijk verplichte zwangerschapsverloven, nog nooit achter elkaar thuis geweest.
De eerste 2 weken waren dramatisch voornamelijk doordat mijn frozen shoulder de nacht en de dag beheerste. Niet slapen 's nachts van de pijn, overleven overdag, geen concentratie voor boekjes lezen, sudoku's oplossen, afleiding alleen in lijfelijke aanwezigheid van vrienden en familie en de tv als mijn beste vriend.
De afgelopen 2 weken wordt het geleidelijk beter. Mijn frozen shoulder laat me iedere dag wat meer met rust. Ik slaap weer, kom bij, kan overdag weer wat anders dan zitten en ademhalen. En als vanzelf wordt thuiszitten een saaie bende. Het jeukt en rammelt, er zit weer energie in die eruit moet. Volgens F. krijg ik veel te veel praatjes.
Als mijn frozen shoulder zich gedeist houdt ga ik volgende week weer aan het werk.
Nu is er 1 groot gevaar: het zonnetje schijnt tierig en sinds ik samen met mijn smeerseltje van Dove met glitters en bruinsel in dat zonnetje zit word ik berebruin. Als ik straks weer terugkom op mijn werk zie ik eruit alsof ik op een wekenlange zonvakantie ben geweest. Ik zie er helemaal niet net hersteld uit. Dat vraagt om geklets in de gang.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten