Sinds ik in between jobs ben (en dus leaseautoloos) kros ik rond in het antieke monster van mijn moeder. Een blauw kadetje uit 1982. En ik moet zeggen, als iets mij de laatste dagen heeft geholpen met onthaasten en relaxen is het Kadetje geweest.
De max ligt op 110 bij wind mee, dus de rechterrijstrook is de mijne.
Om de 250 km staan we bij de pomp, tank leeggeslurpt, de hoogste tijd voor 30 liter euro 95, een flinke scheut lood en een ranzige bamiehap.
Wegens de nogal flinke draaicirkel (believe it or not, in 1982 werden de auto's zonder stuurbekrachtiging afgeleverd) valt menig parkeerplaats af, ik tuf rustig rondjes door de parkeergarage tot er een plekkie is waar we zo rechtdoor in en uit kunnen rijden.
Even snel heen en weer in de regen zit er niet in, er moet gesjookt worden tot de moter warm is, anders wordt er niet meer gestart.
En last but not least, de kinderen kunnen niet mee wegens het ontbreken van gordels. Ook heel rustgevend.
En weet je... die 48 onbegrijpelijke knopjes op het dashboard van tegenwoordig? Dikke bullshit. Met 5 lampjes en 3 metertjes kom je overal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten