Het weer.
Het huisje.
De achtertuin.
Het gezelschap.
De rosé.
De wildwaterbaan.
Kijk nou.
Dit verzin je toch niet voor het laatste weekend van september.
Er zat in het hele weekend maar één enkel klein kreukje. En dat was op zaterdagochtend om half 7. Toen we wakker werden van het gepiep van Jonas (die nooit piept). En toen we gingen kijken waarom hij piepte. Gelukkig liep F. voorop. Helaas deed hij het licht niet aan. Want toen hij de derrie tussen zijn tenen omhoog voelde kruipen begreep hij waarom Jonas had gepiept. Jonas bleek wat te vaak in het meer gedoken te zijn. Hij was niet zo lekker geworden van al dat binnengesloekte water. Hij was een beetje misselijk en ook wat aan de dunne. En hij had het niet binnen kunnen houden. Waarschijnlijk omdat we niet snel genoeg wakker waren geworden van zijn gepiep. Wat ook wel jammer was, was dat het toen echt heel erg stonk in het fijne huisje. En ook dat F. zijn voet echt heel vies was. En eigenlijk vooral dat ik niet wakker genoeg was om te begrijpen dat het wel fijn zou zijn als ik iets zou halen om die voet schoon te vegen.
Maar goed. Het was gewoon heel fijn in de Vossemeren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten