Mijn paasweeekend stond in het teken van de ontdekkingen:
1. de reden dat je met z'n tweeën moet zijn om kinderen te maken en te krijgen is dat het in je eentje echt te arbeidsintensief is
2. ik heb er zo gruwelijk goed aan gedaan geen verpleegster te worden
3. zieke mannen tellen ook mee als kind en mijn vermoeden is juist, 4 kinderen is ietwat te veel voor mij, ik overzie het net niet zeg maar
4. een oorontsteking doet heel erg veel pijn
Nu scheelt het dat ik niet zo aan feestdagen hecht. De supercroissants blijven nog wel een week goed en een eitje kan ook bij spinazie. Dus het hoeft echt niet perse allemaal op eerste of tweede paasdag. Maar ik ben wel erg dol op weekend. Weekend met ballen op het veld. Met samen een stukje fietsen en een ijsje eten. En gezellig met z'n tweeën de kinderen in bad en bed doen.
Het mag duidelijk zijn dat het afgelopen lekker lange weekend wat anders uitpakte dan gehoopt en gewenst. De meiden hielden zich goed. Verwerkten dapper de teleurstelling dat er dus niet gezwommen kon worden, dat we niet een rondje dijk gingen fietsen en dat papa, áls hij beneden op de bank lag, met ijzeren hand de afstandsbediening hanteerde. Ze hielpen waar mogelijk met broodjes smeren en opruimen. V.'tje was uiteraard strontvervelend (ik geloof niet zo in toeval dus ik denk dat hij ook niet zo gek is op Pasen).
Ik was wel enigszins afgedraaid aan het einde van tweede paasdag toen het hele stel in bed lag en manlief met dosis paracetamol en ibuprofen buiten westen was gestort. Maar mijn moment van ontspanning kwam vanochtend pas. Op mijn werk. Met een heerlijke capucino en wat rustgevend gekakel van de meiden van mijn afdeling.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten