Na 6 dagen fulltime zorgen sjouwen en sleuren had ik vanavond een kleine nervous breakdown. Het werd me gewoon allemaal een beetje teveel. Teveel gejengel van V.'tje. Teveel vragen van E. Teveel brutale antwoorden van V. Teveel gemauw van Harrie. Teveel wasgoed wat opgevouwen moet worden. Teveel vooruitgedachte planningstechnische dingen die ik allemaal tegelijk aan het denken was.
Toen was ik te lomp met het uittrekken van het te strakke truitje van V.'tje (het kan ook aan zijn te dikke koppie gelegen hebben, dat laat ik even in het midden) waardoor hij echt te hard zijn koppie tegen het bad stootte. Hij huilen ik huilen je kent het wel.
F. was gelukkig net stoned van de pijnstillers dus die hoorde wel muziek in het gekrijs van V.'tje en heeft hem liefdevol in bed gelegd. Ik mocht even bijkomen op de badrand. En toen ging het wel weer. Op naar dag 7.
1 opmerking:
Lieve Kirsten...en ik hoop dus maar zo, dat dit weekend lekker gaat worden voor je. Flikker die was gewoon in de hoek, trek die broek nog een keer aan. Geef Fro een doos pillen en kruip met het gezin in je prachtige bakfiets, en scheur vrolijk over 's lands dijken, bekijk de Lek, het mooie landschap, neem onderweg wat mij betreft drie ijsjes, vergeet even wat al die zusters zeggen over gewicht en lengte en leeftijd. En geniet gewoon. Of zet Fro op die bakfiets en de rest erin en duik op een terras en laat de boeren maar dorsen...en jij, gewoon lekker genieten. Zullen we even afspreken? Lijkt me ook wel wat, kom ik je halen met de sloeriebak, gaan we zomaar een avond onderduiken samen op het terras van Marnemoende...helemaal niks, een glas wijn, een bord vol lekkers en keuvelen over hoe leuk het ooit was, ooit wordt en nu is? Liefs
Anita en dikke kus voor de familie
Een reactie posten