Onze eigen tandarts was een beetje moe geworden van al die tanden dus vanochtend hadden we een vervanger, of een collega, of een waarnemer. Anyhow, het was een enthousiaste jonge wilde tandarts. Nu ben ik over het algemeen helemaal vóór enthousiaste jonge wilde mensen maar in het vak van tandarts vind ik dat een tikje minder nodig. Zeker als hij enthousiast jong en wild in mijn mond aan de slag gaat.
Serieus, de bloedspetters vlogen in het rond. Hij had het helemaal naar zijn zin met mijn enorme tandsteenaangroei en teruggetrokken tandvleestoestanden. Hier een drilboor, daar een haak, nog even met de zaag, stukje flostouw en hopseflopse daar zit ook nog wat. Ondertussen vloog de goede raad mij om de oren. Stukje spoelen met dit, stukje flossen met dat, niet te scheef en niet te hard, en zo niet dan gaan je tanden vanzelf loszitten. Een enorm plezierig vooruitzicht wat mijn tandartsbezoek in één klap bijzonder de moeite waard maakte.
Tegen de tijd dat ik voor lijk in de stoel hing zette hij mijn schoongebeitelde tanden op elkaar: "Knars jij?"
Jazeker meneer de enthousiaste jonge wilde tandarts, al jaren, maar mijn oude lieve zachte tandarts vond dat helemaal niet zo'n probleem. "Knakt jouw kaak wel eens?" Uuh... ja, best vaak eigenlijk en dat is fascinerend raar en niet fijn.
Nou dat beaamde de enthousiaste jonge wilde tandarts. Dat was niet fijn en zeker niet goed en dat was net als een tennisarm, of knakvingers en dat ging van kwaad tot erger als je er niets aan deed en straks komt er een dag en dan is je kaak helemaal uit vorm gezakt. Maar... godzijgeloofd... er is een remedie.
Over 2 weken mag ik terug om gips te happen voor mijn eigen knarslapje. Ik hou jullie op de hoogte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten