F. had mij bezworen dat ik gerust de kamer binnen mag stappen als hij zit te mediteren. Nog steeds doe ik het liever niet want ik heb toch het gevoel dat ik ergens in stoor. Maar vanochtend was er een heilig moeten want de broek die ik na ernstig lang wikken en wegen had besloten aan te trekken lag op de strijkplank, en die staat naast F. zijn meditatiebank. Ik had het al even uitgesteld maar kreeg gewoon hele kouwe benen toen ik alleen in mijn sokken, string en bovenkleren mijn mascara op stond te doen. Dus hop dan maar, op mijn tenen sloop ik naar de strijkplank en met mijn rug naar F. voelde ik in het donker tussen de stapel schone kleren.
"Ja hoor", hoorde ik F. achter me, op een duidelijk harder geluidsniveau dan je verwacht van een mediterende man. "Dit is wel de bloody limit."
En zo bleek maar weer dat het begrip stoorzender voor meerderlei uitleg vatbaar is. Daar waar ik mijzelf behoorlijk storend vind als ik tijdens een meditatie binnenkom vindt F. het pas storen als ik gekleed ben in sokken, een shirt en enkelt een string.
1 opmerking:
Vandaag weer eens even sinds lange tijd je blog gelezen. Gecondoleerd met het overlijden van Harrie. Hoe is Henk eronder?
Ben je emailadres, na een gecrashte computer, kwijt... Mail je het me?
Jozien
Een reactie posten