K's salsa

Ik had er erg veel moeite mee zaterdagochtend. Iedere keer als de zon tussen de hagelbuien doorpiepte maakte mijn hart een sprongetje: "O zie je wel, het wordt wel een zomerfeestje!!!"  En als dan drie-en-een-halve minuut later de regen in bakken naar beneden kwam stortte ik me weer compleet gedesillusioneerd op mijn kooktaakje. Dat we 7 jaar geleden met een 6 uur oude wurm in de regen van het ziekenhuis naar huis gingen schaarde ik onder de vergissingen van moeder natuur. Op 18 juni is het natuurlijk warm en zonnig. Dus ik marineerde de garnalen en de kippetjes voor op de barbeque, ik maakte een zomerse salade met frambozen en stopte vooral veel tijd in het kleinsnijden van de mango voor de mangosalsa terwijl F. veel tijd stopte in het vijzelen van de vele kruiden voor de salsa verde. Heel veel tijd. Lekkere grote bakken vol salsa.

Dus. Het werd een binnenfeestje. De 7e verjaardag van E.

En dat gaf helemaal niets. Want kinderen geven niet om regen. Dus ieder moment dat het even kon spurtte de hele bende weer naar buiten om verder te gaan met pakkertje of om de hagelstenen op te vangen of om in de plas te dansen. En wij zaten met de grote mensen en heel veel wijn en bier lekker binnen. We kletsten een potje, we aten een taartje, we dronken eens wat, we roosterden de garnalen op de barbeque en de kippetjes in de pan, we aten de zomersalade en...

Nee dus! De in elkaar geploeterde salsa was mij geheel ontschoten! Hoe afschuwelijk was dat! Hagel en salsa. Een. Hele. Slechte. Combinatie.

Inmiddels weten we dat de salsa heerlijk is. Echt heerlijk. De mangosalsa doet het fantastisch met vis. De salsa verde is goddelijk op vlees. Ben benieuwd of we nog steeds zo lyrisch zijn over een week of twee, als we de bakken eindelijk leeg hebben....