F. is niet zo'n klusser. Hij is absoluut voorstander van 'je vrije tijd kopen', en daar bedoelt hij mee dat je gewoon iemand inhuurt en betaalt voor de klusserij terwijl je zelf lekker gaat x-boxen. Ik vind het inmiddels allemaal prima. En dat komt met name door mijn eerder opgedane ervaring met F. in klusactie. De stress, de vloeken, de tieren, het ongeduld, het gescheld, het is me allemaal wat veel.
Maar van sommige klusjes vind ik dat we (ok... 'we' is wat optimisch... het gaat toch met name om F.) dus vind ik dat F. die zelf moet kunnen. Zo had ik een jaar of wat geleden het verzoek ingediend wat gaatjes te boren in de betonnen schutting om touwtjes te kunnen spannen zodat de bruidsluier wat minder ongeordend zijn groei groeit. Onlangs vond ik dat ik lang genoeg geduldig had afgewacht en begon met het uitoefenen van wat lichte druk. F. is niet de flauwste, de laatste klusactie was lang geleden, hij greep zijn boor en het verlengsnoer en ging aan de slag.
Eigenlijk ging het bij gaatje 1 al mis maar ik dacht: Ja heee, we zijn nu eindelijk bezig, we gaan niet meteen het boortje erbij neergooien. Dus al mijn motiverende krachten gooide ik in de strijd. Ik lachte erom, ik sprak F. vermanend toe, ik gaf hem gelijk, ik faciliteerde in sapjes en natte lappen, ik telde de succesjes, het was kansloos. Na het derde gaatje was de boor naar zijn galamiezen en F. kokend van frustratie onder de douche.
Met de drie enigszins geslaagde gaatjes kon ik aardig uit de voeten. Voor het vierde gaatje week ik uit naar het raster van de passiebloem. Het vijfde en laatste gaatje was lastig. Er zat op de benodigde plek wel een gat maar veel en veel te groot. Pluggen, schroeven, alles verdween erin. Peinzend in de zon kreeg ik een briljante ingeving.
Het touwtje zit al 2 weken keurig gewikkeld om een schroef die vastgehouden wordt door een dikke plug en zes zachtgekauwde kauwgums.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten