Onze beestenboel bereikt momenteel zo ongeveer de helft van hun leven, de poezen Henk en Harrie zijn inmiddels 11 jaar, Jonas de hond is bijna 6. Heel veel meer dan twee keer dit zal het niet worden. En net als bij ons mensen, begint ook bij de dieren de aftakeling zo rond de helft.
Zowel hond als kat begint bij ons ernstige vormen van dementie te vertonen.
Bij Jonas uit zich dat in het zich niet meer herinneren dat hij die grasspriet al uitgebreid besnuffeld had. Dus je staat op het pad, te wachten tot hij uitgesnuffeld is (dat duurt al uren...) en in de aanslag om naar voren te lopen als je onverwachts achteruit wordt getrokken. Terug naar die graspol. Uiteraard sta je bij deze onverwachtse beweging op het verkeerde been waardoor je bijna languit in het zojuist afgepieste territorium ligt.
Henk en Harrie hebben vooral moeite met het onthouden van het reeds geproduceerde geluid. Dus ze mauwen in je oor: MMRRAUW ... Dan zie je ze schakelen: "Zeg, had ik al gemauwd?" Waarna ze het zekere voor het onzekere kiezen en nogmaals je trommelvlies laten trillen: MMMRRRAAAUUUWW. Helaas onthouden ze ook deze keer niet. Het vervolg laat zich raden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten