En daar zit ik dan. Met mijn buik vol leven. Tegenover A. Met haar rug vol kwaad, haar lijf vol strijd.
Het zorgt voor mooie intense momenten. Gesprekken die uitmaken. Echt contact. Warmte. Ik wil er niets van missen.
Terwijl ik zo graag zou willen dat het niet zo was.
1 opmerking:
Lieve Kirsten, steeds weer geniet ik van jouw verhaaltjes, over het leven met kleine kinderen. Maar ook over jouw zwangerschap, en alle dingen die aan je voorbij komen. Dat ik geniet van onze vriendschap, dat hoef ik niet meer te zeggen. Dank je wel hiervoor.
Veel liefs, Anita
Een reactie posten