Het is zo onwerkelijk dat je doorgaat. Doorwilt ook. En dat dan een deel van je gedachten uitbesteed wordt. Niet beschikbaar voor actuele acties, gewoon chronisch elders.
Het is zo onwerkelijk dat dit onderdeel wordt van de werkelijkheid van je leven. Dat je het ingepast krijgt terwijl het altijd ver van je bed was.
Het is zo onwerkelijk dat je gewoon kan bellen terwijl de ander een infuus chemo toegediend krijgt. En dat de belangrijkste vraag is of haar haar al uitvalt of de pijn minder wordt en of ze goed geslapen heeft.
Het is zo onwerkelijk dat een gezond iemand zo ziek kan zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten