Nog 3 nachtjes slapen en dan is het zover. Samen met de KNO arts gaan we de groene snottebellen te lijf. We zijn helemaal pedagogisch verantwoord voorgelicht en geinformeerd door het ziekenhuis. Dat doen ze helemaal goed, niets dan lof. Maar toch... ze gaan wel knippen in MIJN kind. Het draaiboek van de dag staat in mijn geheugen geprent maar zorgt niet echt voor rust:
"Om 7 uur een licht ontbijt met beschuit en een kopje thee, daarna niets meer".
- In de wetenschap dat V. nooit voor 7 uur wakker is op haar vrije woensdag, maak je je kind wakker voor een armoedig ontbijt of laat je haar nog een uurtje in heerlijke onwetendheid verkeren met als gevolg dat ze helemaal niets kan eten op deze dag?
- In de wetenschap dat V. absoluut niet van een kopje thee houdt mag je je kind dan ook een roosvicee sapje geven?
- Daarna niets meer... en een heel klein kinderkauwgumpje om goed te maken dat ze omkomt van de honger... ?
V. heeft er enorme zin in. Zij kijkt zo uit naar het moment dat ze niet langer de hele tijd verkouden is. En geef haar eens ongelijk. Maar moeten we V. eigenlijk niet vertellen dat het best naar is en dat het erg pijn in haar keel doet? Dat ze de eerste drie dagen om de 4 uur een zetpil in haar billen krijgt (iets wat over het algemeen voor de nodige hysterie zorgt). Dat ze waarschijnlijk helemaal geen zin heeft in al die ijsjes die we haar beloven?
Mama is een tikje nerveus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten