Laten we eerlijk zijn, het grootbrengen van kinderen kent uiteindelijk maar één doel: er mensen van maken die voor zichzelf kunnen zorgen. Dat dat een flinke klus is, is geen nieuws en daarom beginnen we daar zo vroeg mogelijk mee.
Bij V., die in november de respectabele leeftijd van 6 jaren gaat bereiken, beginnen de trainingen al de nodige vruchten af te werpen. Ze kleedt zichzelf aan en uit (weliswaar veel te traag naar moeders zin maar dat is weer een andere cursus...), ze plast en poept op de wc en maakt zichzelf daarna absoluut acceptabel schoon, ze eet met mes en vork (als wij het heel lief vragen), ze verzorgt na het eten de toetjes- en bijbehorende lepels en ze geeft op verzoek de hond te eten. Toch geen onaardige score.
Uiteraard is het bij E. minder vergevorderd, net 3 geworden en duidelijk wat luier en gemakzuchtiger aangelegd dan haar zus. De fase 'willikzellufdoen' heeft E. nog niet bereikt en ik vraag me ernstig af of ze die ooit gaat bereiken. E. gebruikt erg graag het excuus 'daar ben ik nog te klein voor' of 'ik wil niet groot zijn'. Gelukkig is ze inmiddels wel zindelijk overdag maar dit ritueel verdient veel aandacht: onder luid geschreeuw dat ze moet plassen, op het potje ('nee, kanniet oppe wc') liefst daarheen getransporteerd waar wij ons op dat moment bevinden. Billen afvegen, potje legen en wc doorspoelen behoren absoluut nog niet tot de zelfstandige kwaliteiten van E.
Zo werd ik gister ernstig verrast door een initiatief waar ik pas uren later achter kwam. Bij het in bed leggen van de kinderen stuitte mijn hormonaal veel te gevoelige reukorgaan op een muur van poeplucht. Vreemdsoortig. Na onderzoek bleek de pot die boven op E. haar kamer staat vol te zitten met een enorme drol en een (ooit naar lavendel geurend) billendoekje. Huh?
V. wist te vertellen dat E. eerder die dag, tijdens het 'vader-en-moedertje' spelen had gepoept en dat zij de billen van haar zusje grondig gereinigd had. Heel zelfstandig. Zeker verrassend.
Godzijdank had geen van beiden de behoefte gevoelt de volle pot naar beneden te dragen om deze te legen in de wc. Al waren we dan waarschijnlijk wel eerder op de hoogte geweest van dit initiatief en was de poeplucht minder indringend op zolder blijven hangen, een slippartij met mijn dikke buik over een drol op de trap is absoluut meer dan ik op dit moment aankan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten