Ik ben geschilderd. En iedere keer wanneer ik naar het schilderij kijk denk ik 'Wow... ik ben geschilderd...'
Dat je jezelf herkent op een foto is een gewoon goed. Maar dat ik mezelf herken in penseelstreken is meer dan bijzonder. Ik zie mijn knieën, mijn armen, mijn zwangere buik, mijn borsten, mijn nek, mijn haar, mijn profiel. Zonder dat mijn gezicht zichtbaar is zie ik dat ik lach. Het is een fascinerend, vereerd gevoel, dat iemand mij verflaag over verflaag heeft vereeuwigd op een doek.
En terwijl mijn zwangere lijf mij niet gelukkig maakt vind ik dit beeld van mijzelf mooi. Ik kan er naar blijven kijken. En dan snap ik waarom iemand die dit kan een kunstenares wordt genoemd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten