Vanochtend was het zover. F. vertrok op tijd naar zijn nieuwe klus en daar zat ik dan. Eén kind aan de borst, 2 kinderen aan een boterham met smeerworst, de haren nog in de klit, de schoenen nog niet aan en nog 30 minuten voordat de school zou beginnen. Geen stress, hield ik mezelf voor, dat is slecht voor de borstvoeding. En tot en met school verliep het voorspoedig. De haren strak in een staart, keurig op tijd, verschenen we met ons vieren in de klas.
De maxicosi moest op tafel en V. leidde ieder kindje wat de klas binnenkwam langs haar babybroertje. De hele klas had zich verschanst rondom de kleine man, die het zich allemaal liet welgevallen, slapend uiteraard. Toen ik het mooi geweest vond en wou vertrekken was V. nog niet klaar want 'Alex en Paul hadden de baby nog niet gezien'. Uiteindelijk mochten we gaan. Op weg naar huis probeerde ik E. over te halen om haar lopend naar het kinderdagverblijf te brengen maar dat vond E. een bijzonder slecht plan. Te koud, te ver, we moesten echt de auto gaan halen.
Een dik kwartier later waren we klaar om te gaan, iedereen vastgesnoerd in de riemen, het onderstel van de kinderwagen opgeklapt achterin, en hup.... de auto startte niet. Geen beweging in te krijgen. Inmiddels hebben meerdere mensen mij laten weten dat het natuurlijk ook niet goed is om een auto 7 weken stil te laten staan, helaas was niemand zo bijdehand mij dit op tijd (namelijk een week of 6 geleden) te vertellen.
Anyhow, daar zaten we dan gedrieën in de auto. En nu? In mijn ooghoek zag ik de buurman zijn dochter in de auto schuiven, die moest naar hetzelfde kinderdagverblijf als E. Een kleine verbouwing van buurmans auto later reden we met ons allen naar het einddoel van deze ochtend. Godzijdank hoef ik ze pas aan het einde van de dag weer op te halen, ik ga even terug naar bed...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten