De nacht voorafgaand was pittig. Het begon met een feestje voor buurvrouw 'Sara', toen was daar in volgorde van opkomst, een zieke man, een hongerige baby, een veel te vroeg wakker meisje, weer die hongerige baby, een volgepoepte pot en uiteindelijk een afstandbediening die niet deed wat de dames wilden. Kortom, ik begon niet echt uitgerust aan de zondag. Maar ja, niet dat daar verder erg veel rekening mee gehouden wordt. Want V. werd bijtijds opgehaald door opa en oma om daar een deel van de voorjaarsvakantie door te brengen en om het leed voor E. te verzachten had ik haar een bezoekje aan de dierentuin toegezegd. En je weet het, wat je beloofd.... Het leek mij voor alle partijen leuk als nichtje F. ons zou vergezellen dus gedrieën vertrokken wij richting Amersfoort.
In de auto realiseer ik me dat dit de eerste zondag van de voorjaarsvakantie is en dat het enorm dierentuin weer is (droog, te koud voor het strand, te warm voor sleetje rijden op de plaatselijke bult). En jawel, de parkeerplaats is VOL. In mijn zesjarige dierentuinervaring is me dit nog niet eerder gebeurd (en de komende zes jaar gaat me dit niet weer gebeuren zoveel is zeker). Negenhonderd hele meters verderop heeft de dierentuin wat extra parkeerplaatsen geregeld, hoe attent. Tegen de tijd dat we goed en wel bij de beren staan hebben de dames beenpijn, een beetje pijn in de buik en gillende honger. De speeltuin zorgt voor de broodnodige afleiding. E. en nichtje F. stuiteren van glijbaan naar schommel naar wipkip. En ik zit op een bankje in de zon en als ik niet uitkijk sukkel ik in slaap. Om wakker te blijven ga ik turven.
Ik turf 58 bugaboo's, 16 lelijk geruite luiertassen, 23 vrouwen met brandende sigaret achter de kinderwagen, 4 mannen die met hun handen in de zakken ondefenieerbaar om zich heen staan te kijken in de speeltuin, 14 alleenstaande vaders waarvan er 6 te weinig luiers bij zich blijken te hebben, 39 ouders die door de speeltuin commando's krijsen naar hun kind, waarbij het wel zo eerlijk is te vermelden dat ik één van die 39 ben aangezien ik tijdens het turven word afgeleid door mijn dochter en mijn nichtje die zand staan te gooien naar kindjes die van de glijbaan afkomen.
Tot zover het geturf, mijn attentie is vereist. Met de barre nacht in mijn benen sleep ik mezelf door de speeltuin en voeg me bij de meiden. Even gezellig op de wipkip, val ik in ieder geval niet in slaap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten