De afgelopen 6 maanden was de baby gewoon een baby. Een baby met honger, met poep, met lachjes, met slapen, met huilen, net zoals de dames die hem voorgingen. In niets was daar iets wat leek op het veelbesproken verschil tussen de man en de vrouw. Maar nu....
Zo hebben wij bijvoorbeeld een mobiel, een heel mooi Symphony Light & Motion Mobile van Tiny Love. Echt reteduur maar dan heb je ook wat. Het bestaat uit 3 armen met kleurige kikkertjes en aapjes die draaien, rond en om hun as (beetje zoals de aarde en de zon doen stel ik me dan zo voor), het tingelt in 3 verschillende toonsoorten (klassiek, erg klassiek of fliedeldiediedel tuingeluiden) en het geeft rustgevend licht. Toen ik het in elkaar zette zag ik op de doos een leeftijdsindicatie staan, tot 5 maanden. Ik dacht 'huh?' en 'wat een gelul' en vergat het vervolgens weer. Om ook nooit meer aan te denken. Want de meiden hebben er maanden en maanden onder gelegen, gezeten en gestaan. Niets aan het meisjeshandje.
Tot ik van de week een raar geluid hoorde, enigszins paniekerig de kamer binnenstoof en daar mijn zoon aantrof. Liggend op zijn rug had hij de blauwe kikker te pakken en ging helemaal los op zijn nieuwe hobby 'heen en weer jengsen met toys'. Het hele Symphony Light & Motion Mobile boog piepend en krakend richting V.'tje en schaterend van de lach liet hij de blauwe kikker weer los. Toinkkkk! zei het Symphony Light & Motion Mobile om zich weer te herstellen in zijn oorspronkelijke staat, een ietsje verbogen. Deze haalt de 8 maanden zo niet dat is één ding wat duidelijk is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten