Het gebeurde toen ik met al mijn kinderen naar school liep dat de directrice mij aanschoot: "Zeg, ik zie jou altijd zo met al die kinderen naar school hobbelen, zou jij het niet leuk vinden om dit met een bakfiets te doen?" Nou euh jaah waarom niet maar hoezo en waarom, dacht ik allemaal tegelijk.
Diezelfde middag nam de directrice mij mee naar Cees, een plaatselijke ondernemer met een bestickerde bakfiets waarmee hij maar één plan had, rond laten fietsen in het dorp.
"Dag meisje, dus jij gaat op mijn bakfiets fietsen?" bulderde Cees toen ik voorzichtig over de drempel stapte. "Nou euh jaah toch misschien...?" stamelde ik vlotjes terug.
Om een lang verhaal over Cees zijn zaak en hoe hij zo groot en succesvol was geworden en waarom zijn lokale naamsbekendheid nogal te wensen overlaat en wat hij allemaal voor wilde plannen had om daar iets aan te gaan doen kort te houden: een half uur later fietste ik weg. Op een bakfiets. Met daarin een fles champagne, van Cees, om te vieren dat ik een bakfiets had gekregen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten