Zussie en ik liepen keuvelend richting trainingsuurtje, zoals meisjes dat doen als ze gaan sporten, met een watertje, beetje tegen elkaar aanbeppen alsof ze elkaar een week niet gezien hebben terwijl dat eigenlijk gister voor het laatst was. We zeiden de trainer gedag, liepen naar een fiets die de onze zou worden en keken elkaar met een schok aan.
We keken om, naar de man die op de plek van de trainer stond. De man die waarschijnlijk dan dus de nieuwe trainer zou zijn. In plaats van het kleine vertrouwde fietsnichtje met geschoren kuiten stond daar een enorme fitnesshunk. Zo'n bonk die van de voorkant gezien armen heeft die uit 3 stukken bestaan omdat zijn schouder zo gespierd is dat het een aparte extra bovenarm lijkt.
Zussie en ik werden een beetje bang.
En schoven een fietsje door naar achteren.
Het was kansloos.
De fitnesshunk ging los en sleepte iedereen mee. Daar waar normaal de nasi pas tijdens de vijfde track omhoog komt zat ik nou al tijdens de derde track te boeren. En toen ik naar rechts keek zei Zussie met een wit bekkie dat ze een beetje moest spugen. In de weinige pauzes die er tussen de powertrain momenten zaten kwam ik niet aan drinken toe omdat ik zo hard moest hijgen. Tering wat miste ik die kleine vertrouwde fietsnicht met zijn geschoren kuiten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten