Nou ja, toen ging ik weer aan het werk en dat was wel prima. Zeker toen ik mezelf aan het eind van mijn sabbatical erop betrapte dat ik bij het inpakken van de vaatwasser de vorken bij de vorken en de messen bij de messen in het bakje stopte omdat dat zo handig was bij het uitruimen. Hoeveel tijd kan een mens teveel hebben?
Toen ik eenmaal aan het werk was zat de week natuurlijk hartstikke tjokvol met werken en dan ook nog de kinderen brengen en halen, de was doen, vriendenboekjes schrijven, potjes koken, opruimen.
Het weekend was daar, bij uitstek geschikt voor een moment voor mezelf, maar dit weekend gaf geen milimeter mee. Ons babykind was jarig en dat moest gevierd worden met balonnen, slingers, taart en jezus wat veel taart (besteld via hema.nl, op internet verlies ik weleens een tikje de hoeveelheid uit het oog, F. vroeg bij het afhalen van de bestelling vol verbazing aan de taartmevrouw of dit niet per ongeluk 2 bestellingen waren want "we zouden het toch bescheiden houden").
En toen was daar nog de avond dat ik op de bank in slaap viel, de avond dat ik echt ernstig nodig weer eens moest gaan sporten, de avond dat ik mijn kast uitbaggerde en ontdekte dat ik 12 v hals truien heb wat echt schandalig veel is ook al ben ik heel gek op v halzen, de avond dat de nieuwe tafel bezorgd werd en natuurlijk ook per direct in elkaar gezet moest worden en de avond dat F. ineens snel achter de pc dook omdat "hij ook wel eens zijn mail wil lezen toevallig".
Dus nu op zaterdagmiddag, terwijl mijn liefjes aan míjn schrijftafel zitten te lunchen, doe ik hardnekkige pogingen mijzelf af te sluiten voor al het gewauwel om mij heen en typ ik gestaag door. Hé, ik heb ook recht op mijn creatieve moment. Beetje jammer dat de rest van de familie daar nogal een soort van schijt aan heeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten