De familie L, aan wiens zoon ik 21 jaar geleden mijn hart verloor, bestaat uit nogal wat opvliegerigheid. Zo heeft mijn schoonvader niet altijd zijn emoties onder controle als hij zich ergens over opwindt, ergert of irriteert. Zo heeft mijn schoonzus eens (in het bijzijn van één van mijn vriendinnen...) een praatpaal in een parkeergarage omver gescholden omdat de slagboom niet openging. Zo heeft mijn eigen F. bij tijd en wijle het hart op de tong, in die mate dat zijn voetbalvrienden zich bij de scheidsrechter verexcuseren: "Ja sorry scheids, hij heeft Gilles de la Touret....". De engelse benaming 'loose my temper', is helemaal van toepassing. Ze zijn echt iets kwijt op dat moment. Mijn schoonmoeder is de rust zelve, het levende bewijs dat de de opvliegerigheid via de mannelijke lijn is doorgegeven.
Afgelopen weekend hadden we een uitje gepland ter ere van de 64ste verjaardag van schoonvader. Bij ons verzamelen, naar een museum en aansluitend een etentje. Wij waren er klaar voor, schoonouders waren binnen, oppas M. zat in de startblokken maar schoonzus en zwager waren ietwat vertraagd, een krap uurtje zeg maar. Dit schoot verkeerd bij schoonvader die daarom uit pure woede, toen niemand oplette, aan de wandel ging ('even een visje eten' noemen wij dat ook wel eens).
Dus toen we dachten te vertrekken bleek schoonvader kwijt. Foetsie. De hele schoonfamilie schoot in het gedrag dat men zich vroeger als gezin eigen had gemaakt. F. begon enigszins overspannen te redderen, liep met mijn tassie iedereen tot spoed te manen, om het maar op te lossen voor zijn vader. Schoonzus zat in de auto te roepen dat we nu toch echt maar moesten gaan en tegen haar moeder te zeggen dat het echt de schuld van zwager was. En schoonmoeder liep met tekkel Ginnie onder haar arm te heen en weren, 'waar issie nou?'
Schoonvader kwam weer terug van zijn wandeling en wou niet meer mee. F. ontplofte en schopte een stoel om. Schoonmoeder probeerde het vertrek te verspoedigen. Oppas M. had zich met de kinderen teruggetrokken in de kamer en bekeek vanachter een kussen deze explosie van gezelligheid.
Een excuus aan schoonvader en wat kalmeringsknuffels voor F. later konden we vertrekken. Oppas M. en de kinderen zwaaiden ons grinnikend uit. Dit zou vast een hele leuke dag worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten