K's volksverhuizing

Ja hoor. We zijn er weer beland. Het toppunt van volksverhuizing. De hele achterbak vol voor een nachtje logeren. Want de partij waar gelogeerd wordt is natuurlijk bij lange na niet goed genoeg uitgerust om mijn oogappeltje met alle gemakken te omringen.

Niet alleen een tas met luiers, doekjes en een speen. Nee de hele meubelboulevard moet mee. De wipstoel, het kleedje om op te rollen, het campingbedje, de inklapbare kinderstoel met stoelverkleiner, het uitvouwbare boxkleed met bogen om onder te liggen en het aankleedkussen met opstaande randen. En dan zijn we er nog niet. We moeten vooral ook niet de poedermelk, de ligakoeken, de groentepotjes en fruithapjes en de diksap vergeten. En dan natuurlijk nog de flessen, flessenborstel, het lepeltje om de fruithap mee te lepelen en de plastic slab. Het onvoorspelbare nederlandse weer maakt dat we tenslotte nog winter- en zomerjas inpakken en met het oog op de mogelijke dunne poep die wel eens langs de luier naar beneden loopt pakken we voor de zekerheid ook wat extra rompers, een broek en wat truitjes in.

En dan hebben wij, als uitzondering op de regel, een mannetje dat 2 tot 3 keer per dag met 4 verschillende zalfjes ingesmeerd moet worden omdat anders zijn eczeem opspeelt, dus nee, 1 toilettasje met enkel wat paracetamol, sudocreme, neusspray en babyvicks is in dit geval niet toereikend.

Tegen de tijd dat wij de straat uitrijden op weg naar het logeeradres verdienen we gewoon een staande ovatie.

K's splaakgeblek

Het is natuurlijk hartstikke schattig dat een klein meisje er lekker een beetje langs plaat. Dat ze overal waar een 'r' hoort een 'l' zegt en dan ook nog op plekken waar helemaal geen 'r' of een 'l' hoort toch een 'l' zegt. Zoals? Nou gewoon, bijvoorbeeld dlopje, dlinken, lennen, maar ook schlool, schloenen en schlat. Wij zijn er inmiddels aardig aan gewend en kunnen E. uitstekend verstaan maar ik merk vaak in onze omgeving dat dat niet voor iedereen geldt. En nu E. de leeftijd van 4 met rasse schreden nadert lijkt het me toch tijd worden dat het meisje eens fatsoenlijk ABN gaat praten.

Gelukkig hebben wij oma M. (beter bekend als Omamalijke), van oorsprong logopediste, in de buurt. Om de zoveel weken informeer ik voorzichtig of het al tijd is om me zorgen te gaan maken en om de zoveel weken stelt Omamalijke mij gerust: "zolang je maar het goede voorbeeld blijft geven komt het echt wel goed". Ik moet er wel bij vermelden dat Omamalijke het ook gewoon ontzettend fijn vindt om Omamalijke genoemd te worden en er dus zeker een tikje eigenbelang zit in deze probleemontkenning. Maar goed, de expert heeft het laatste woord. Geen zorgen dus.

Tot ik van de week beneden kwam en Omamalijke en E. betrapte in een kleine logopedische oefensessie: "E. zeg eens Rie Ra Roosje..." E. keek Omamalijke een beetje argwanend aan, besloot toen dat het hoogstwaarschijnlijk geen kwaad kon en gaf toe: "Lie La Loosje!"

Omamalijke en ik hebben gezamenlijk besloten dat we wat regelmatiger gaan oefenen.

K's discussie

Een volvo stopt en draait zijn raampje open: "Mag ik wat vragen?" 'Uiteraard' knik ik, 'als het maar niet de weg is' denk ik. "Weet u ook waar deze straat is?" Het is toch de weg die hij vraagt maar mijn hart maakt een vreugdesprongetje, deze straat weet ik, en hij is hier niet goed, hij moet terug. Ik ga er goed voor staan en met duidelijke armzwaaiingen en vingergewijs vertel ik de volvo hoe hij bij de gewenste straat kan komen (of het de snelste weg is weet ik niet, maar dat was niet de vraag). De volvo kijkt naar mij, mijn armen, mijn enthousiaste verhaal en als ik klaar ben zegt hij, terwijl hij naar zijn dashboard knikt: "Ok?... maar ZIJ zegt dat het hier is...".

Ja hoor eens. De weg vragen aan een vrouw brengt een zeker risico met zich mee en ik heb zojuist mijn stinkende best gedaan. In discussie gaan met Tom Tom of Karin of hoe ZIJ dan ook mag heten is wel het laatste waar ik behoefte aan heb.

Ik zeg: "Nou, dan zal ZIJ wel gelijk hebben", en vervolg mijn weg.
Een tikje op mijn pik getrapt. Dat wel.

K's schok

Tijdens een laat avondommetje met Jonas (het is over enen) kruis ik het pad van 2 puberjongens. Onder de pet rokend, voor zich uit mompelend, wellicht tegen elkaar, licht zwalkend, de één op de fiets, de ander lopend. Een hippe ringtone maakt één van beide alert op een binnenkomend bericht. Hij grabbelt zijn mobiel uit zijn strakke jeans en bekijkt zijn vangst. "Huh?", vraagt de ander. "M'n moeder", mompelt de één.

"Haha", grinnik ik terwijl ik de hoek om loop, "m'n moeder... het blijven babies...".

En ineens, met een schok, word ik getroffen door de harde realiteit. Daar is mijn toekomst. Als straks mijn zoon eindelijk doorslaapt omdat hij niet langer middenin de nacht een fles, speen of schone luier nodig heeft dan slaap ik nog altijd niet. Dan zit ik, in elkaar gekrompen van de ongerustheid, middenin de nacht, rechtop in bed, sms'jes te versturen naar diezelfde zoon.

K's nieuwste vriendin

Van de geestelijk vader van alle Studio 100 creaturen krijg ik het niet echt warm, Samson (of was het nou Gert) vind ik over het algemeen nogal een dooie. Maar eerlijk is eerlijk, af en toe heeft hij een voltreffer als het gaat om kindervermaak. Ik bedoel, Kabouter Plop en Piet Piraat zijn gelukkig niet aan mijn dochters besteed maar K3 kan mij best bekoren, de liedjes zijn vrolijk en de show (jaja, ook ik heb me ooit laten verleiden) is prima te hebben, zelfs voor de papa's en de mama's.

En nu heeft Samson (of Gert...) zichzelf overtroffen. Zijn nieuwste creatie maakt zelfs de meest rampzalige middag nog gezellig. Haar tv serie hebben we ooit 1 keer gezien maar haar cd staat dag en nacht op. Ieder liedje wordt luidkeels meegezongen, daar waar Mega Mindy zingt: "Voor gevaren ben ik blind", schalt V. door het huis: "Voor je vader ben ik blind". En wanneer Mega Mindy zingt: "die elke boef op aarde velt", hoor je E. "die elke boef op aarde belt".

Ook oma zingt mee, alle mogelijke vriendinnetjes kennen de teksten van buiten en zelfs buurjongen Merlijn (toch een hele stoere makker) vraagt of Mega Mindy weer op mag want dan kunnen ze lekker samen vechten (lees dansen maar dat klinkt natuurlijk minder stoer).

En ik? Ik betrap mijzelf regelmatig voor me uit neuriënd... "Ik ben Mega Mindy... Mega Mindy... ben een echte superheld..."