K's onderwijskeuze

Echt veel keuze hadden we niet. Hier in 'het dorp' is 1 school. Dus als je als ouder niet 8 jaar lang met je kind in de auto de stad wil doorkruizen is het wel zo slim om gewoon voor de ene school te kiezen. En als je na schooltijd je kinderen wilt kunnen droppen bij vriendjes of vriendinnetjes is het niet handig wanneer je een elfstedentocht moet rijden om alles weer op te halen

Dus wij hebben V. fijn naar de school om de hoek gebracht.
Kleine bijkomstigheid is de uitbreiding van het liedjesrepertoire.

Terwijl V. haar baby Born in de pyama hijst schalt door de kamer:
"Jezus is de goede herder, hij brengt me veilig naar mijn stahahal".

K's kerstinkopen

Ok. Het is natuurlijk niet al te slim. Maar wat moet dat moet. En daarbij zit iedereen toch in de Albert Heijn en daar konden wij met een grote boog omheen.

Vandaag is vriend A. jarig en daar moest nog een kadootje voor aangeschaft worden. Dus wij stopten ons kroost in de auto en vertrokken richtig winkelcentrum. In overleg met het thuisfront was bepaald dat het kado voor vriend A. uit een lingeriewinkel moest komen. Niet onbelangrijk voor het verhaal: F. houdt niet van lingeriewinkels. En dan ook echt niet.

Het was serieus druk in de lingeriewinkel. Met veel mensen en lange rijen omdat alles mooi ingepakt moest worden.

Ik dook met mijn neus tussen de herenslips en vroeg mijn echtgenoot om advies over de prijs: "is 21 euro voor een boxershort normaal??"
V. liep het trapje achter in de winkel op, om daar tussen de pikante behaatjes te snuffelen en riep over alle hoofden heen naar haar vader of de rode (die ze omhoog hield) mooi was.
E. hield een laag bij de grond onderzoek naar de rekbaarheid van de string en trok daarbij de strings van de rekken.

F. coordineerde dit geheel. Terwijl hij de strings terughing op de rekken en een tegenstribbelende E. tegenhield zodat de schade niet nog groter werd, bemoeide hij zich met de aanschaf: "21 euro??? dat is 50 gulden!!" en bestuurde hij V. op afstand: "V. kom hierheen, nee hang die beha terug, ja hij is mooi, nee niet meenemen en kijken doe je met je ogen".

F. had het niet naar zijn zin.
Ik wel. Wat een sexy onderbroeken hebben ze tegenwoordig voor mannen. Ik wist het echt niet.
Het gezinsuitje naar het winkelcentrum op 24 december liep een beetje ongezellig af. F. moest een stukje tieren en ik heb een 'niks-aan-de-hand-muziekje' gefloten.
Vriend A. krijgt een hele sexy slip.

K's college

Soms gebeuren er dingen die terwijl ik het meemaak schreeuwen om gelogd te worden.

Zo stonden wij donderdagavond na het wekelijkse spinningavontuur even met trainer te praten. Mijn zus, die sinds een paar maanden ook tot de verslaafden behoord, heeft last van haar knie en vroeg zich af of dat kon komen door het fietsen. Onze trainer, een tandarts in het dagelijks gebruik, zag zijn kans schoon en begon aan een klein doch degelijk college hogere wiskunde. Al trappend op de fiets wijdde hij uit over "verticale vectoren die maakte dat de distractie in het kniegewricht te groot was om de horizontale vector op te heffen en dat het zo mogelijk was dat de roterende beweging de synopsis tegenging...."

Ik zag mijn zus afdwalen, trainer concentreerde zich op F., de enige die het nog kon volgen.

"Je moet het eigenlijk zo zien", zei trainer, "dat je als je voet beneden is doet alsof je de stront van je hak veegt". Mijn zus en ik knikte opgelucht. We hadden het toch nog begrepen.

K's ontdekking

Toen ik een klein meisje was en naar de kleuterschool ging was de juf mijn held. De juf was mooi, de juf was lief, de juf wist alles, de juf had altijd leuke kleren aan. Als ik later groot was wou ik de juf worden.

Ik heb de lagere school verlaten met het idee dat de juf de beste van de wereld is. De jaren daarna is dat beeld niet bijgesteld. En met dat beeld heb ik mijn dochter naar school gebracht.

En weet je wat ik heb ontdekt? Het is niet waar: de juf communiceert slecht, verstrekt cruciale informatie als het te laat is en kan niet eens onthouden hoe laat de kerstviering begint. De juf is gewoon een mens.

K's balans

Ik heb uitgerekend dat ik meer tijd op de stoel linksvoor in mijn auto zit dan op de bank in mijn woonkamer. Dat is uit balans.

K's zweet

Een jaar of wat geleden ben ik, antisportieve die hard, gegrepen door de sport. Een wonder op zich. Iedere donderdag springen F. en ik vol enthousiasme op een fiets met vliegwiel en trappen we ons een uur lang helemaal het apezuur. Heerlijk!!

Toen we vorig jaar na aantal proeflessen besloten dat dit het was voor ons zijn we naar de plaatselijke Bike en Scooter World getogen om ons allerlei professionele spullen te laten aanmeten. Je kan het zo gek niet verzinnen of het bestaat: een spinningbroek, spinningschoenen, een spinningbidon, een spinninghaarband, spinningsokken, een spinningtattoo.

Gisteravond werd ik getracteerd op een nieuwe term in dit thema:

Toen F. en ik puffend en hijgend de trap afliepen na ons wekelijkse verzetje hoorde ik achter mij een goed opgedroogde fitness hunk zeggen: "Jezus, wat een ranzige spinninglucht hangt hier".

K's generatiekloof

Wanneer op de ochtend na mijn verjaardag om kwart voor negen de telefoon gaat neemt V. op. Ze luistert, zegt niets en legt weer neer. Ik vraag wie dat was.

"Dat was Hans voor je verjaardag".
"Maar waarom zeg jij dan niks?", vraag ik haar.
"Dat was een ememesje, daar praat ik toch niet doorheen...."

K's verjaardag

Zo. Vierendertig jaar. Alsof het niks is.
Een kado op maat van mijn oudste dochter.
Het SpongeBob Squarepants Barricade spel.
Ik bespeur enige vorm van eigen belang.

K's kleine ergenissen

Ik weet nog wel de eerste keer dat ik V. echt bijzonder irritant vond. "Dat kan dus niet", dacht ik toen nog, "Je eigen kind is altijd ok, en als ze niet ok is dan is dat een fase of ze is moe".

Echt dus niet, juist je eigen kind kan zorgen voor de nodige kleine ergenissen.

Het is wel zo dat je daar geruime tijd voor moet samenleven en dat het kind toch een enigszins respectabele leeftijd moet hebben. Oftewel, E. irriteert nog niet zo erg. Tenzij je krijsen na het afpakken meetelt, maar dat is een fase...

Bij V. merk ik na de nodige karaktervormende perioden toch wel trekjes die niet direct aansluiten bij hoe ik ze het liefst zou zien. V. is bijvoorbeeld een bijzondere slak. Ze is over het algemeen niet vooruit te branden en zeker niet op te jutten tot een hoger tempo. Ze bekijkt de zaken nauwkeurig alvorens ze tot actie overgaat, voert de actie vervolgens uitermate grondig en op haar gemakkie uit en evalueert tot slot uitgebreid met zichzelf of dit nou was wat ze ervan had verwacht. Echt zo tergend irritant wanneer je nogal van de hortsjik, vooruit met de geit bent, zoals ik.

Ik koester toch de hoop dat dit een fase is, dat we dit kunnen keren in de 14 jaar die ons nog rest voor ze op kamers gaat. Door het snelle voorbeeld te geven en vooruit te duwen op cruciale momenten. Maar, wegens familiaire herkenning bestaat de kans dat het hier om een genetische kwestie gaat.

Dan hebben we ook nog de eeuwige nationale kennisquiz die V. met haar vader en mij speelt. Bij elke situatie past een vraag die een antwoord behoeft. We krijgen regelmatig een mutiple choice aangeboden maar open vragen zijn ons ook niet vreemd. Bij een weigering onserzijds wordt de vraag net zo lang herhaald tot er een bevredigend antwoord gegeven is. Jokers inzetten behoort niet tot de mogelijkheden.

De enige manier om rust te creeren is een time out aan te vragen en op de klok aan te wijzen waar de grote wijzer moet staan voordat de volgende vraag gesteld kan worden. Daar schuilt een risico in: een vraag over hoe laat het dan is en of dat kort of lang duurt...

K's zucht

Godzijdank.
Hij is weg.

En nu?
Komt er nu psychologische bijstand uit Spanje?
Een supernanny die mijn kinderen weer in het gareel praat met behulp van strafstoeltjes, beloonsessies en gezinsschema's?

K's organisatietalent

Al eerder beschreef ik de organisatorische hoogstandjes die je als ouders van jonge kinderen moet uithalen voordat je iets leuks voor jezelf kan doen. Inmiddels ben ik wat bijgeverfd door de wol.

Met 1 schoolgaand kind en 1 kinderdagverblijfgaand kind wordt er pas echt een beroep gedaan op je organisatorische kwaliteiten.
Een willekeurige ochtend, hedenochtend:
kinderen wakker, gelukkig uit zichzelf, met name V. is net zo vrolijk als haar moeder wanneer je haar wakker moet maken, aankleden, E. over de zeik want die wil namelijk niet meer liggen op de commode en het verschoont zo lastig staand in een slaapzak, boterhammetje eten, melk drinken, staarten maken, melk drinken, jas aan, MELK drinken!! kom we gaan, Nee, ik moet de pop nog aankleden, nee we gaan nu anders komen we te laat, op een holletje naar school, jemig we zijn de eerste, dag juf, wat is het hier stil, Ja, de kindertjes mogen vandaag uitslapen tot half 10, gggrrrrr, boekje lezen, kind in poppenhoek duwen, dagdag, naar huis, E. inladen, naar het kinderdagverblijf, wegens alle afsluitingen en omleidingen en rode verkeerslichten grote vertraging, net op tijd binnen, Goh, wat ben je laat vandaag....

Samengevat, ik stond vanochtend om 7 uur op en om half 10 zat ik hijgend achter mijn pc. Nog een geluk, ik werk vandaag thuis. Iets anders lijkt niet mogelijk in deze fase van mijn leven.