Soms gebeuren er dingen die terwijl ik het meemaak schreeuwen om gelogd te worden.
Zo stonden wij donderdagavond na het wekelijkse spinningavontuur even met trainer te praten. Mijn zus, die sinds een paar maanden ook tot de verslaafden behoord, heeft last van haar knie en vroeg zich af of dat kon komen door het fietsen. Onze trainer, een tandarts in het dagelijks gebruik, zag zijn kans schoon en begon aan een klein doch degelijk college hogere wiskunde. Al trappend op de fiets wijdde hij uit over "verticale vectoren die maakte dat de distractie in het kniegewricht te groot was om de horizontale vector op te heffen en dat het zo mogelijk was dat de roterende beweging de synopsis tegenging...."
Ik zag mijn zus afdwalen, trainer concentreerde zich op F., de enige die het nog kon volgen.
"Je moet het eigenlijk zo zien", zei trainer, "dat je als je voet beneden is doet alsof je de stront van je hak veegt". Mijn zus en ik knikte opgelucht. We hadden het toch nog begrepen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten