K's salsa

Ik had er erg veel moeite mee zaterdagochtend. Iedere keer als de zon tussen de hagelbuien doorpiepte maakte mijn hart een sprongetje: "O zie je wel, het wordt wel een zomerfeestje!!!"  En als dan drie-en-een-halve minuut later de regen in bakken naar beneden kwam stortte ik me weer compleet gedesillusioneerd op mijn kooktaakje. Dat we 7 jaar geleden met een 6 uur oude wurm in de regen van het ziekenhuis naar huis gingen schaarde ik onder de vergissingen van moeder natuur. Op 18 juni is het natuurlijk warm en zonnig. Dus ik marineerde de garnalen en de kippetjes voor op de barbeque, ik maakte een zomerse salade met frambozen en stopte vooral veel tijd in het kleinsnijden van de mango voor de mangosalsa terwijl F. veel tijd stopte in het vijzelen van de vele kruiden voor de salsa verde. Heel veel tijd. Lekkere grote bakken vol salsa.

Dus. Het werd een binnenfeestje. De 7e verjaardag van E.

En dat gaf helemaal niets. Want kinderen geven niet om regen. Dus ieder moment dat het even kon spurtte de hele bende weer naar buiten om verder te gaan met pakkertje of om de hagelstenen op te vangen of om in de plas te dansen. En wij zaten met de grote mensen en heel veel wijn en bier lekker binnen. We kletsten een potje, we aten een taartje, we dronken eens wat, we roosterden de garnalen op de barbeque en de kippetjes in de pan, we aten de zomersalade en...

Nee dus! De in elkaar geploeterde salsa was mij geheel ontschoten! Hoe afschuwelijk was dat! Hagel en salsa. Een. Hele. Slechte. Combinatie.

Inmiddels weten we dat de salsa heerlijk is. Echt heerlijk. De mangosalsa doet het fantastisch met vis. De salsa verde is goddelijk op vlees. Ben benieuwd of we nog steeds zo lyrisch zijn over een week of twee, als we de bakken eindelijk leeg hebben....

K's rennende man

Als trotse echtgenote stond ik veel te vroeg klaar op de afgesproken plek, 2 kilometer voor de finish. De kinderen papten aan met de politieman die zijn auto over dwars op de weg geparkeerd had om het doorgaande verkeer tegen te houden. Ze vertelden de politieman dat papa ook langs zou komen en dat papa kaal haar had. De politieman deed vanaf dat moment heel hard zijn best om papa te spotten.

Na een half uur kwamen er 2 hele snelle lopers en vanaf dat moment vroeg V.'tje zich ongeveer 2x per minuut ongerust af waar papa bleef. De politieman maakte enorm leuke grapjes bij iedere enigszins kalende man en nog meer dijenkletsers bij een neger met een enorm afro kapsel. Thank god was F. van de vlotte deze run en kwam hij na een kleine 3 kwartier langs zoefen. De kinderen blij, de politieman niet, kon geen kant meer op met zijn enorme gevoel voor humor.

Maar goed, nadat we vriend A. nog hadden toegejuichd was de lol voor ons er wel af. Op de één of andere manier is 8 km echt zo'n punt dat iedereen er op zijn ellendigst uit ziet. Dus we gingen huiswaarts.

Na een paar uur stapte Zoef de Haas de tuin binnen. Retetrots op zijn tijd. Enigszins veroorzaakt door het feit dat hij graag wilde winnen van zijn voetbalmaatjes maar dat slechts terzijde. Snel is snel. We genoten nog van wat gezinsgeluk alvorens hij plezier ging maken met diezelfde voetbalmaatjes bij een bbq en een avondjes stappen. Dat hij van zijn fiets viel op weg naar de kroeg is niet heel belangrijk voor het verhaal maar wel voor de day after.

Hij voelde zich wat stijf en verrot vandaag.
Ik zei nog zo... je bent geen 20 meer.
En ook geen 30 meer.