Het was een lang en wild weekend. Met feesten, fuifen en verjaardagen tot je er scheel van zag. En we rijden van de laatste fuif naar huis. De kinderen gebroederlijk op de achterbank. E. vredig op haar DS. V. vredig op haar DS. V.'tje vindt het te vredig. De zus binnen handbereik is de klos.
V.: "Hééé V.'tje! Niet doen!!"
V.: "Nou V.'tje! Hou op."
V.: "Rotzak!"
V.'tje: "Ik ben nietun rotssak..."
V.'tje: "Jij bennun rotssak..."
V.'tje: "........."
V.'tje: "Ik bennun koning!"
zondag 20 juni 2010
zondag 13 juni 2010
K's zondag
Het is zondag, ik kijk de kamer rond en ik zie mijn gezin zoals we nu zijn. En ik vraag mij in stilte af waar de tijd blijft.
Was het niet gister dat ik met een dikke buik op de bank zat, E. eraan herinnerde dat we vandaag een afspraak hadden, dat ze zich zou melden op 13 juni 2004? En dat ze geen enkele sjoege gaf. Ze moest en ze zou haar eigen verjaardag krijgen. Niet die van haar opa, niet die van haar tante. Daar zit ze achter een telraam, 100 kralen te tellen, lekker op haar gemakkie: "47, 48, 49.... wat komt er dahan?"
Was het niet gister dat V.'tje nog een kleine kabouter was? Zijn flesjes achter elkaar leeg dronk en vol aanbidding naar zijn moeder keek. Nu zit er gewoon een 'surf dude' in de kamer. Met lange blonde krullen en een gebruind lijfje. Met praatjes voor 10 en een linkse trap waar Robben jaloers op is. Die alles 'zelluf' wil doen, tot en met de anitklitspray in zijn haar spuiten.
Was het niet gister dat V. voor het eerst naar school ging, dat ik haar met een grote brok in mijn keel overhandigde aan de juf, dat ze naast de juf het schoolplein op huppelde. En kijk nou, onze kleine 'nurd', op weg naar groep 5, helemaal geïntrigeerd door Rubik's kubus. En ze begrijpt het nog ook als haar vader haar uitlegt hoe ze deze kan oplossen. Iets wat mij nooit maar dan ook nooit gelukt is.
Was het niet gister dat F. een succesvol en ongelukkig projectmanager was. En kijk hem daar zitten. Achter zijn dikke engelse boek ´Cognitive Psychology´. Helemaal in zijn sas, op weg naar zijn volgende tentamen.
'Jeemig...' denk ik 'waar blijft die tijd?'
Was het niet gister dat ik met een dikke buik op de bank zat, E. eraan herinnerde dat we vandaag een afspraak hadden, dat ze zich zou melden op 13 juni 2004? En dat ze geen enkele sjoege gaf. Ze moest en ze zou haar eigen verjaardag krijgen. Niet die van haar opa, niet die van haar tante. Daar zit ze achter een telraam, 100 kralen te tellen, lekker op haar gemakkie: "47, 48, 49.... wat komt er dahan?"
Was het niet gister dat V.'tje nog een kleine kabouter was? Zijn flesjes achter elkaar leeg dronk en vol aanbidding naar zijn moeder keek. Nu zit er gewoon een 'surf dude' in de kamer. Met lange blonde krullen en een gebruind lijfje. Met praatjes voor 10 en een linkse trap waar Robben jaloers op is. Die alles 'zelluf' wil doen, tot en met de anitklitspray in zijn haar spuiten.
Was het niet gister dat V. voor het eerst naar school ging, dat ik haar met een grote brok in mijn keel overhandigde aan de juf, dat ze naast de juf het schoolplein op huppelde. En kijk nou, onze kleine 'nurd', op weg naar groep 5, helemaal geïntrigeerd door Rubik's kubus. En ze begrijpt het nog ook als haar vader haar uitlegt hoe ze deze kan oplossen. Iets wat mij nooit maar dan ook nooit gelukt is.
Was het niet gister dat F. een succesvol en ongelukkig projectmanager was. En kijk hem daar zitten. Achter zijn dikke engelse boek ´Cognitive Psychology´. Helemaal in zijn sas, op weg naar zijn volgende tentamen.
'Jeemig...' denk ik 'waar blijft die tijd?'
vrijdag 11 juni 2010
K's weekaahhhh
Gelukkig heb ik een goed boek onderhanden, genoeg werk te doen, en de pc helemaal voor mezelf. Want gezellig een beetje kwartetten met F. zit er de komende weken niet in. Hij zit al te klappen op de bank, de eerste zichtbare tekenen van nervositeit. Vanavond loopt hij warm door de eerste wedstrijden te bekijken en schalt de froufrouzela door de woonkamer.
zondag 6 juni 2010
K's authenticiteit
Ik doe een cursus. Over hoe je tegelijk vrouwelijk, leider en authentiek kan zijn. Dat lijkt mij wel wat. We duiken in de cursus in de theorieën en de papieren, in de vrouwen die ons voorgingen en de wijze heren die daar vanalles over schreven en bedachten. Op zoek naar onze eigen ik, en hoe we die eigen ik in kunnen zetten om daar te komen waar we willen komen. Een leuke prikkelende cursus.
Blijkt toch dat ik helemaal niet naar Den Haag hoef te rijden om les in authenticiteit te krijgeen. Krijg ik ongevraagd even een staaltje 'hoe combineer ik vrouwelijkheid en leiderschap zonder mezelf enig geweld aan te doen' om mijn oren van mijn eigen dochter.
Het was het weekend van de dansshow van V. Een 2 uur durend, wervelend optreden van de dansvereniging waarbij ook V. 2x5 minuten podiumtijd krijgt met haar kleine meisjes jazzdansgroep. Allemaal heel serieus met strakke pakjes, ingevlochten haren en glitter make up. E. en ik brachten V. naar de generale repetitie.
E. had zich die ochtend zelf aangekleed, wat zoveel betekent als alle lievelingskleren aantrekken zonder je iets aan te trekken van de kleur en/of stijl. In E. haar geval is dat een roze/wit gehaakte jurk, een rood shirt en een geel/paars gestreepte legging. Ze had haar eigen trommel omgehangen, een trommel gemaakt van een lege druivendoos vol bierdoppen, waar ze met 2 takken, die diende als drumstokjes, bij voortduring op trommelde.
En daar stond ze, midden tussen al die kleine dametjes met hun strakke pakjes, ingevlochten haar en glitter wangen. Compleet zichzelf te zijn met haar vrouwelijke outfit en haar trommel. "Mama!" riep ze terwijl ze me dwingend aankeek: "V. is klaar, we gaan!"
Blijkt toch dat ik helemaal niet naar Den Haag hoef te rijden om les in authenticiteit te krijgeen. Krijg ik ongevraagd even een staaltje 'hoe combineer ik vrouwelijkheid en leiderschap zonder mezelf enig geweld aan te doen' om mijn oren van mijn eigen dochter.
Het was het weekend van de dansshow van V. Een 2 uur durend, wervelend optreden van de dansvereniging waarbij ook V. 2x5 minuten podiumtijd krijgt met haar kleine meisjes jazzdansgroep. Allemaal heel serieus met strakke pakjes, ingevlochten haren en glitter make up. E. en ik brachten V. naar de generale repetitie.
E. had zich die ochtend zelf aangekleed, wat zoveel betekent als alle lievelingskleren aantrekken zonder je iets aan te trekken van de kleur en/of stijl. In E. haar geval is dat een roze/wit gehaakte jurk, een rood shirt en een geel/paars gestreepte legging. Ze had haar eigen trommel omgehangen, een trommel gemaakt van een lege druivendoos vol bierdoppen, waar ze met 2 takken, die diende als drumstokjes, bij voortduring op trommelde.
En daar stond ze, midden tussen al die kleine dametjes met hun strakke pakjes, ingevlochten haar en glitter wangen. Compleet zichzelf te zijn met haar vrouwelijke outfit en haar trommel. "Mama!" riep ze terwijl ze me dwingend aankeek: "V. is klaar, we gaan!"
Abonneren op:
Posts (Atom)