K's genen

Onze E. die kan er wat van. Dat is er eentje die je niet snel over het hoofd ziet zeg maar. Als ze naast je zit bij het eten zit ze continu aan je trui, wil op schoot, pakt dingen van jouw bord. Als ze even wat minder onverdeelde aandacht krijgt gaat ze vertellen dat jij de allerallerliefste bent. En net voor het moment dat je heel boos op haar wordt zet ze haar liefste snoetje voor, kruipt op schoot, maakt een grapje, zorgt dat je alleen nog maar kan glimlachen.

Vanavond had ze het op V. gemund. Haar armen strak om het middel van haar grote zus heen, loslaten is geen optie, want "oooohhh V. jij bent de liefste van de wereld, ik blijf altijd bij je". V. deed allerlei verwoedde pogingen zich los te wurmen uit deze verstikkende omhelzing maar niets hielp. E. hing en bleef hangen.

Ik denk dat je wel de voorzichtige conclusie kan trekken dat ze een tikje opdringerig doet. Toen ik dat vanavond zo eens zat te bekijken en meewarig mijn hoofd schudde richting F. gooide hij het zo voor mijn voeten, alsof het niks was: "Jemig ze lijkt echt zó op jou.".

Op mij? Ikke, de bescheidenheid zelve, altijd bereid zichzelf weg te cijferen? Nee... toch? Het enige moment dat ik me wel eens opdring is als ik een kleine bevestiging wil over hoe lang F. bij mij denkt te blijven. Het enige goede antwoord is voor eeuwig en altijd. En daar help ik hem graag aan herinneren. Maar verder kan je mij toch echt niet opdringerig noemen. Dacht ik.

En terwijl ik dat zat te bedenken kreeg V. genoeg van E. Ze vertelde haar zusje dat ze nú op moest houden met als gevolg dat E. luid wenend haar beklag deed: ".... dan wil ik noooooit meer met je spelen hoor...."

"Zie", zei F. "puntje bij paaltje ligt het dan ook nog aan de ander. Zo typisch...". Nou ja zeg, nu vraag ik je.

K's prioriteiten

Over het algemeen is de prioritering als volgt:

1. zorgen voor 3 onzelfstandige kinderen
2. het schrijven van logjes
3. klussen in en rond het huis

Dan kan ik gerust stellen dat er zoveel tijd op gaat aan 1. en 2. dat er voor 3. geen tijd overblijft. Tot de factor noodzaak een rol gaat spelen. Heel charmant hoor een oud huis maar o zo vergankelijk. Als je niet regelmatig de kieren dicht verft dan tocht je van de bank. Dus een week of 4 geleden veranderde (door die noodzaak) de rangorde in de prioriteitenlijst naar:

1. kinderen
2. klussen
3. logjes

Wat automatisch tot gevolg had dat er van logjes schrijven helemaal niets meer kwam.

Aangezien F. zijn lijfspreuk is 'Je vrije tijd moet je kopen' (wat zoveel betekent als: wij klussen niet zelf, daar worden we chagrijnig van dus daar betalen we wel een klusjesmeneer voor) klussen wij alleen datgene zelf wat we echt niet aan een ander durven te vragen, zoals het schilderen van een kamer. En dat is wat er hoognodig moest gebeuren. Een leuke jaren 30 kamer met heel veel hout en vochtplekken en kieren en gaten.

Maar als ik dan eenmaal los ga met die kwast dan ga ik ook echt. Heerlijk man, alles weer mooi in de verf, nieuwe kleuren, glimmend hout. Voordat ik een pot verf opruim struin ik met de lekkende kwast in de hand door het huis op zoek naar nog meer voorwerpen die hoognodig dit nieuwe kleurtje moeten. F. raakt daar een tikje geïrriteerd van: "Al die nevenprojecten, focus nou eens op waar je mee bezig bent...".

En nu ik hier weer zo blij een logje zit te produceren denkt u natuurlijk dat we klaar zijn met klussen. Niets is minder waar, we hebben de kinderen weggedaan. Dus:

1. klussen
2. logjes
3. kinderen

En het klussen voor vanavond is klaar. De vloer is voorbehandeld, het kozijn van V.'tje zit in de lak, het kastje op de gang heb ik en passant even meegesopt en staat te drogen, kortom... tijd voor een logje. Beetje jammer dat ik gestalkt word door 2 kwaaie katers die niet naar boven mogen, waar hun brokjes staan, omdat daar alles natgeverfd is. Zet die brokjes dan beneden denkt u natuurlijk maar helaas dan eet Jonas alles op. Jeetje wat een gedoe zo'n oud huis...

van V.'tje huilt naar V.'tje lacht in 2 minuut 10