K's psyche

Iets meer dan een half jaar geleden was ik bij de tandarts. De terugtrekking van mijn tandvlees had een hoogtepunt bereikt, nou ja...hoogtepunt...vertepunt is wellicht een beter woord in deze context. De tandarts had daar zo zijn bescheiden mening over: "Zwanger zijn is niet zo goed voor je tandvlees, en dan 3 keer, dan kan het best zo zijn dat het allemaal niet meer vanzelf goed komt (wat overigens niet alleen voor terugtrekkend tandvlees geldt maar daar heeft de tandarts dan weer niet zoveel zinnigs over te melden) dus daar moesten wé (dat bleken bij nader inzien mijn tandvlees en ik) maar eens iets aan gaan doen."

Ik kreeg het telefoonnummer van de mondhygiëniste. Nu weet ik niet hoe het bij u is maar ik krijg de kriebels van de mondhygiëniste. Ik hou al niet zo heel veel van de tandarts, het is dat het moet van mijn moeder, maar om dan ook nog soort van vrijwillig m'n mond te laten leegpulken door zo'n vast heel aardige mevrouw met allemaal nare tangetjes, ik weet het niet. Ik ging niet juichend de deur uit zullen we maar zeggen.

Maar plichtsgetrouw als ik ben, jaja je hebt maar 1 gebit en daar ben je zuinig op, belde ik een week of 8 later met de mondhygiënistassistente. Tja, de praktijk zat eigenlijk vol maar als het dan echt moest had de mondhygiëniste over een maand of 4 wel een gaatje. Hé weet je, van mij hoeft het niet hoor.

Dus ik ben niet naar de mondhygiëniste gegaan. De afgelopen weken kreeg ik last van tandpijn bij warm en koud, en last bij poetsen en niet poetsen en och en wee, en de halfjaarlijkse afspraak met de tandarts kwam met rasse schreden dichterbij. Mijn tandvlees was vast en zeker nog verder teruggetrokken en nu zou de tandarts vast boos en teleurgesteld zijn. En nu was er zeker helemaal niets meer aan te doen, behalve bij de kaakchirurg met beitel en zaag. En ooh was ik maar... Soms deed een ijsje eten echt stekend pijn. Dombo die ik er was.

Ik ging in de stoel liggen, hij keek, zei: "Mmm beetje tandsteen... mmmm ziet er goed uit hoor, mooi gebitje..." Hij deed zijn tandsteending met tang en pulk, ik spoelde mijn mond en verliet enigszins in de war de ruimte.

En sindsdien, geloof het of niet, geen centje pijn meer bij warm, geen centje pijn meer bij koud. Zouden nou werkelijk al dat soort dingen tussen die oren geregeld worden? Dat is toch raar?

K's prinsesje

Mijn kleine prinsesje wordt groot.

Het was een fijn feestje.

K's lachstuip

F. heeft nogal een flexibel gezicht en vindt het leuk om zo nu en dan in zijn omgeving te checken of hij nog steeds de enige is die DIT kan. Vanavond tijdens het eten was het weer eens zover. Ik doe bij voorbaat niet mee, behalve scheel kijken kan ik niks met mijn gezicht (buiten de reguliere zaken uiteraard) maar V. dacht dat er wel wat te winnen viel.

Dus F. wapperde met zijn oren: "Kan jij je oren bewegen?"
V. deed een poging. "Nee".
F. trok één wenkbrauw op: "Kan jij je wenkbrauw bewegen?"
V. trok haar wenkbrauwen op. Nee dat was niet goed: "Eén wenkbrauw!".
V. deed een poging. "Nee".
F. trok zijn lip scheef omhoog: "Kan jij je lip scheef omhoog trekken?"
V. deed eigenlijk geen poging meer, ze wroedde op wraak.
"Nee dus", concludeerde F en hij keek zeer voldaan in het rond. Nog steeds de koning van het elastieke gezicht.

V. keek haar vader aan, schudde haar weelderige lokken heen en weer en vroeg: "Kan jij je haar* bewegen?"


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
* voor intimi is het natuurlijk duidelijk waarom ik dubbel sloeg van het lachen, voor hen die wat verder van ons weg staan: F. heeft geen haar

K's nieuwe vriendin

Het was erg lang geleden en daarom de hoogste tijd dat liefste vriendinnetje S. en ik een weekendje samen gingen zijn. Samen op een plek zonder horloge, vieze luiers en snotneuzen. Maar wel op een plek met bereik op de mobiel want we moesten natuurlijk wel heel regelmatig gesmst kunnen worden om ons te laten vertellen hoe ernstig we gemist werden. F. was megagul door ons te laten vertrekken in zijn, 4 uur eerder aangeschafte zelf gepinde, nieuwe automobiel. En niet om het één of ander, maar dat is een vrij kek modelletje dus wij zaten er redelijk cool bij.

Naast alle zaken die natuurlijk hoognodig moeten gebeuren in zo'n weekend (denk aan stukje kletsen, wijntjes drinken, beetje shoppen, cappucinootje op zijn tijd, lachen naar de mannen die naar ons lachten) had ik een missie: het was tijd voor een echte bh. Zo'n bh die een mevrouw heeft uitgezocht nadat ze je maat heeft genomen en de vorm eens goed bestudeerd heeft, zo'n bh. Die had ik namelijk nog niet.

Liefste vriendinnetje S. en ik hebben naar schatting anderhalf uur doorgebracht in de plaatselijke lingerieshop. Met alle égards behandeld, borsten gewogen en gemeten, prachtige creaties aangehad en uiteindelijk met rode konen en geheel bedwelmd (dat moet wel anders had ik nooit zo'n bedrag gepind voor een bh en een stringetje) verlieten wij de winkel. Ik heb er een nieuwe vriendin bij.

K's weekendje weg

Bij ons gaat het eigenlijk altijd op dezelfde manier. F. pakt zijn eigen spullen bij elkaar. Ik vul dat aan met alles voor 3 kinderen en mijzelf (geheel gesorteerd op kleur, verschillende voorbedachte setjes en alle weertypes bestendig), inclusief de toiletspullen, beddegoed en aanverwante overkoepelende zaken en prop het geheel in tassen, koffers en zakken. Dan komt F. naar boven om de bagage op te halen en naar de auto te dragen. Na de eerste heen en weer trippel begint hij met heel hard vloeken dat het "nóóit mee kan" en dat "het véél te veel is" en dat "we echt maar 3 f**ing dagen weggaan". Ik zucht een keer diep en bedank mijzelf dat ik weer zo goed heb ingepakt voor de hele familie.

Dit weekend was er een extra complicerende factor. Opa had gevraagd of de fiets van V. ook mee zou kunnen, maar natuurlijk riepen wij. Daarmee was de achterbak vergeven. De skibox ging op het dak, de achterbank werd vol gestouwd en Jonas de hond moest voorin, tussen de benen van de bijrijder. "Moet je nou kijken wat een volle auto, dat is toch belachelijk voor een weekendje weg!"

En het had zo goed gepast dit jaar. Want toen wij, na een reis van twee én een half uur, op de plaats van bestemming de achterbakvullende fiets uit de auto haalde bleek deze op slot. Het sleuteltje hing aan het haakje. Thuis.