K's bijbelmoment

V.: "Snelle kiezen is niet goed hoor mam."
K.: "Huh?"
V.: "Dat staat in de bijbel. Over een jongetje van 8 en die moet kiezen tussen een grote en een kleine fiets en dan kiest hij snel de kleine en als hij dan gaat fietsen komen zijn knieën tegen het stuur. Dus."
K.: "Ooh. Dus hij had zijn keuze wat te snel gemaakt. Hij had beter wat langer na kunnen denken voor hij ging kiezen?"
V.: "Ja."
K.: "Dat klopt wel. Maar soms is het juist goed om snel te kiezen, omdat je misschien een beetje tempo moet maken."
V.: "Huh?"

V. is niet zo van het tempo, vandaar...

K.: "Nou, bijvoorbeeld als er een hondje in het water is gevallen en die wil je redden en daar moet je snel heen met de fiets die je nog moet kiezen. Dan kan je maar beter snel kiezen, dan kan je snel naar het hondje."
V.: "O ja."
V.: "....."
V.: "Maar Jonas hoef ik helemaal niet te redden, die kan hartstikke goed zwemmen."

Die bijbel is niet mijn sterkste punt in de opvoeding.

K's (was het maar een) grap (II)

We hadden ons uitje voor ons 8 jarig huwelijk natuurlijk al maanden tevoren gereserveerd. Dat moet wel, want op een zaterdagochtend een belletje naar De Librije met de vraag of er nog een tafeltje voor 2 is hedenavond, is een redelijk kansloze missie. Dus wij verkneukelden ons al weken. Ik bedoel, nu met die enorme kredietcrisis zouden we dat natuurlijk nooit meer doen, maar ja, afzeggen is ook zo wat.

En omdat wij als stel gezegend zijn met weinig tot geen diepe relatiedalen durven wij absoluut te doen aan lange termijn planning. Hoe vreemd was het dan ook om zaterdagochtend wakker te worden en te constateren dat het misverstand van de avond ervoor zich had vergroot tot een reuze mega ruzie. Naast het zwijgen en de buikpijn kreeg ik toch ook een beetje de giegels ervan. Het idee dat wij onderweg waren naar een eet en slaapfestijn van een aantal honderden euro's en dat wij as we speak verzeild waren geraakt in een vijandigheid waar de 80 jarige oorlog niks bij was, deed af en toe een stupide grijns op mijn gezicht verschijnen.

Gelukkig was het een flinke rit naar Zwolle en hebben we deze vakkundig gebruikt om onze degens te kruisen. In de lobby van Librije's Hotel had ik mijn laatste huilbui (ja, ook ik ben zo'n vrouw die altijd hysterisch gaat huilen als ze ruzie maakt met haar man...) en daarna ging het bergopwaarts. Nog meer goed nieuws was dat we ruimschoots de tijd en de middelen hadden om het weer goed te maken.

Dus toen wij aan het diner verschenen was alles weer koek en ei. En niet zomaar een ei maar dat is de verdienste van Jonnie Boer. Wat kan die meneer lekker koken zeg.

K's (was het maar een) grap (I)

Stel je voor, je bent een man met een grijze baard en je bent heel gek op het Leger des Heils. Om een steentje bij te dragen aan de cashflow besluit je de Strijdkreet te gaan verkopen aan eenieder die op je pad komt. Dit gaat best aardig, het winkelend publiek in Zwolle zorgt voor een redelijke afname. Maar het kan altijd beter. Dan krijg je de geweldige aanbieding om de Strijdkreet te slijten aan de gasten van een 3 sterren restaurant. Terwijl zij genieten van een 8 gangen menu en dito wijnarrangement mag je 1 keer per weekend de tafeltjes langs. Aangezien de portemonnees goed gevuld moeten zijn om aan het eind van de avond de rekening te betalen kan er vast wel een gulle gift af voor een leuk magazine. Toch?

F. en ik hadden alles in de kluis van het hotel achtergelaten want we hadden een arrangementje geboekt en dat gingen we pas de volgende ochtend afrekenen. Maar ja, dat wist de Leger des Heils meneer natuurlijk niet. Dus toen ik wat hopeloos stamelde dat we geen geld hadden draaide hij zich hoofdschuddend om. Zo zout had hij het nog nooit gegeten.

K's 2009

Slechts één goed voornemen...
...laten we nou eens zorgen voor meer sneeuwpoppen...