En als ik dan met Jonas mijn rondje loop. En overal naar binnen loer. Dan zie ik allemaal kerstbomen. Van die enorme grote lelijke bomen (laten we eerlijk zijn, een naaldboom is toch niet om aan te zien) volgehangen met ellendige versiering aan kleine fruthaakjes en kutlampjes die altijd in de knoop zitten. En dan ben ik helemaal blij dat ik dit jaar niet hoef. Dat ik eindelijk een reden heb om de kerstboom niet binnen te laten. Want ik ga lekker met al mijn liefjes 2 hele weken naar de sneeuw in Frankrijk.
En als ik dan mijn dochters ophaal van de kerstviering op school. En E. vertelt dat ze kerstliedjes gezongen hebben. En daarna kerstgepraat hebben. Over kerstbomen. Over dat iedereen een kerstboom had. En zij was het allene meisje dat geen kerstboom had. Dan denk ik: Och gij brute moeder. Met je overdreven antikerstbomengedrag. Jij onthoudt je kinderen de symboliek van de kerst die in de kerstboom tot uiting komt. Een klein boompje had best gekund. Gij nare heks. En vraag ik ietwat schuldbewust of ze haar nu een zielig meisje vonden. Dan lacht E. hard en zegt dat ze natuurlijk niet zielig is want je kan toch niet én skieën én een kerstboom hebben. Kijk. Now we're talking. Mijn kind.
donderdag 18 december 2008
maandag 15 december 2008
K's bekentenis
Nu we langzaam weer een beetje bijgeslapen raken wordt het tijd voor een bekentenis:
F. en ik hebben V.'tje echt zelf verziekt.
Dan kan je denken dat je ervaren ouders bent, been there seen this, maar echt niet dat het dan zonder slag of stoot zomaar goed gaat. Ook wij weten nu wat 'erinsluipen' betekent. Al die maanden hebben wij 's nachts bij alles wat op huilen leek gedacht én gedaan "ach... even een flesje erin en hij is weer stil, zo'n makkelijk kind, hij slaapt meteen weer...". Daar was helemaal niets aan gelogen. Maar toen een fikse verkoudheid ervoor zorgde dat het van één keer per 3 nachten naar twee keer per nacht ging kregen F. en ik door dat er weinig lange termijn visie in onze aanpak zat.
Wij keken elkaar wat schaapachtig aan, checkten nog even bij elkaar of dit echt ons derde kind was, of het klopte dat we er nu na 7 jaar gedegen voorbereiding toch ingetuind bleken te zijn, rechtte onze rug en besloten over te gaan tot de rigoreuze aanpak van het 'begeleid laten huilen'. Dus geen voedsel tussen 7 uur 's avonds en 7 uur 's ochtends en tijdens de betere huil- en schreeuwsessies om het kwartier een fijne aai over de bol (om te laten weten dat je er nog bent, jaja, niet dat het uitmaakt maar je doet in ieder geval iets). "Even een paar nachten doorbijten en je bent er doorheen", mekkerde het consultatieburoschaap.
Nou echt niet. Wij hebben de afgelopen drieëneenhalve week menig nacht met ons kussen over ons hoofd gelegen, wij durven onze buren niet meer te vragen hoe het met hun nachtrust is, wij zijn gestopt met de fijne aai over de bol want ons V.'tje ging zo mogelijk nog harder krijsen als hij merkte dat je er wel was maar niets deed en zelfs F. weet nu zeker dat hij echt geen vierde kind meer wil.
Kortom, het was afzien. Het was overigens maar voor 2 iemanden zielig en dat was voor F. en voor mij. V.'tje had nergens last van, behalve dan dat hij soms wat slecht bij stem was in de ochtend. Overdag was hij berevrolijk en hij sliep gewoon lekker bij tijdens zijn enorme middagslaap, zonder problemen 3 uur aan een stuk.
Nu vraag ik me wel af of het niet wat voorbarig is om na de vijfde nacht op rij doorslapen hierover in de verleden tijd te berichten. Tegelijkertijd wil ik er gewoon in geloven. Wat een gekkenhuis.
F. en ik hebben V.'tje echt zelf verziekt.
Dan kan je denken dat je ervaren ouders bent, been there seen this, maar echt niet dat het dan zonder slag of stoot zomaar goed gaat. Ook wij weten nu wat 'erinsluipen' betekent. Al die maanden hebben wij 's nachts bij alles wat op huilen leek gedacht én gedaan "ach... even een flesje erin en hij is weer stil, zo'n makkelijk kind, hij slaapt meteen weer...". Daar was helemaal niets aan gelogen. Maar toen een fikse verkoudheid ervoor zorgde dat het van één keer per 3 nachten naar twee keer per nacht ging kregen F. en ik door dat er weinig lange termijn visie in onze aanpak zat.
Wij keken elkaar wat schaapachtig aan, checkten nog even bij elkaar of dit echt ons derde kind was, of het klopte dat we er nu na 7 jaar gedegen voorbereiding toch ingetuind bleken te zijn, rechtte onze rug en besloten over te gaan tot de rigoreuze aanpak van het 'begeleid laten huilen'. Dus geen voedsel tussen 7 uur 's avonds en 7 uur 's ochtends en tijdens de betere huil- en schreeuwsessies om het kwartier een fijne aai over de bol (om te laten weten dat je er nog bent, jaja, niet dat het uitmaakt maar je doet in ieder geval iets). "Even een paar nachten doorbijten en je bent er doorheen", mekkerde het consultatieburoschaap.
Nou echt niet. Wij hebben de afgelopen drieëneenhalve week menig nacht met ons kussen over ons hoofd gelegen, wij durven onze buren niet meer te vragen hoe het met hun nachtrust is, wij zijn gestopt met de fijne aai over de bol want ons V.'tje ging zo mogelijk nog harder krijsen als hij merkte dat je er wel was maar niets deed en zelfs F. weet nu zeker dat hij echt geen vierde kind meer wil.
Kortom, het was afzien. Het was overigens maar voor 2 iemanden zielig en dat was voor F. en voor mij. V.'tje had nergens last van, behalve dan dat hij soms wat slecht bij stem was in de ochtend. Overdag was hij berevrolijk en hij sliep gewoon lekker bij tijdens zijn enorme middagslaap, zonder problemen 3 uur aan een stuk.
Nu vraag ik me wel af of het niet wat voorbarig is om na de vijfde nacht op rij doorslapen hierover in de verleden tijd te berichten. Tegelijkertijd wil ik er gewoon in geloven. Wat een gekkenhuis.
dinsdag 2 december 2008
K's cry for help
Consultatieburo: "Ja goedemorgen u spreekt met jeugdgezondheidswerkwelzijnsgedoe waarmee kan ik u van dienst zijn?"
K.: "Nou euh.. ik heb een vraagje..."
Consultatieburo: "Jaaah?"
K.: "Nou euh... kijk... mijn zoontje van 13 maanden die wordt sinds een paar weken weer 2 keer per nacht wakker en is dan alleen te troosten met een fles warme melk. En nou ja, aangezien hij toch wel ruim 12 kilo weegt... misschien wel 13 bedenk ik me nu... lijkt het mij niet echt nodig meer. En daarbij, nou ja, euhhhh... zijn wij het eigenlijk ook wel een klein beetje zat, dat gedoe 's nachts...."
Consultatieburo: "Jaaah?"
K.: "Ik zou dus eigenlijk graag wat tips willen om daarvan af te komen, geloof ik.."
Consultatieburo: "Heeft hij tanden?"
K.: "??????"
Consultatieburo: "Hallo?"
K.: "Euhhhh.. ja, hij heeft tanden, al 8 om precies te zijn."
Consultatieburo: "Nou dan wordt het inderdaad helemaal vervelend!"
K.: "?????????????"
Consultatieburo: "Toch? Ik bedoel, dan heb je zijn tanden gepoetst 's avonds en dan geef je hem 's nachts nog weer melk. Ik bedoel, dan heeft het tanden poetsen toch weinig zin. Toch?"
K.: "..... ja..... nou inderdaad heel vervelend....geloof ik...."
K.: "Nou euh.. ik heb een vraagje..."
Consultatieburo: "Jaaah?"
K.: "Nou euh... kijk... mijn zoontje van 13 maanden die wordt sinds een paar weken weer 2 keer per nacht wakker en is dan alleen te troosten met een fles warme melk. En nou ja, aangezien hij toch wel ruim 12 kilo weegt... misschien wel 13 bedenk ik me nu... lijkt het mij niet echt nodig meer. En daarbij, nou ja, euhhhh... zijn wij het eigenlijk ook wel een klein beetje zat, dat gedoe 's nachts...."
Consultatieburo: "Jaaah?"
K.: "Ik zou dus eigenlijk graag wat tips willen om daarvan af te komen, geloof ik.."
Consultatieburo: "Heeft hij tanden?"
K.: "??????"
Consultatieburo: "Hallo?"
K.: "Euhhhh.. ja, hij heeft tanden, al 8 om precies te zijn."
Consultatieburo: "Nou dan wordt het inderdaad helemaal vervelend!"
K.: "?????????????"
Consultatieburo: "Toch? Ik bedoel, dan heb je zijn tanden gepoetst 's avonds en dan geef je hem 's nachts nog weer melk. Ik bedoel, dan heeft het tanden poetsen toch weinig zin. Toch?"
K.: "..... ja..... nou inderdaad heel vervelend....geloof ik...."
Abonneren op:
Posts (Atom)