Zoals het een goed echtpaar betaamt hebben F. en ik zo hier en daar een echtelijke uitspatting. Wij vinden dat een leuke doch noodzakelijke onderbreking van het sloven, zorgen, werken, studeren, poetsen, koken, opvoeden, uitlaten, doorkammen, afvegen en uitbaggeren.
Zo gaan wij graag een weekendje lammen in de sauna, een nachtje dansen bij Armin, een sateetje eten bij Friends (wat op de één of andere manier altijd gierend uit de klauw loopt...) of we nemen de tijd voor een goed keukentafelgesprek wat altijd uitermate beter verloopt naarmate de fles leger raakt.
Dat goede keukentafelgesprek laat zich niet plannen. Want eigenlijk hadden we zaterdag overdag al genoeg gevierd, toen we een uitgebreid aantal keren geproost hadden op de 8e verjaardag van nichtje F. Maar thuis aangekomen, met de kinderen in bed en 2 flessen prosecco in de koelkast bleek de tijd weer eens rijp.
Dan praten we wat, we drinken een glaasje, we laten muziekjes aan elkaar horen, we delen gedachten over het leven, we drinken nog een glaasje. Naarmate de tijd verstrijkt en fles 2 ook leger raakt, worden wij steeds contenter met ons, met elkaar, met onze kinderen:
"wat doe jij dat toch goed liefje"
"nou jij kan er anders ook wat van"
"we hebben natuurlijk ook wel hele leuke kinderen"
"dat vind ik nou ook"
"..."
En helaas is de mate van content zijn een uitstekende graadmeter voor de hoofdpijn die ons de volgende ochtend te wachten staat. Een goede reden om het keukentafelgesprek te koesteren, maar voorlopig even niet.
dinsdag 19 april 2011
zondag 10 april 2011
K's witte lijst
Soms is het tijd om hen die je het leven hier en daar makkelijk maken eens te tracteren. Dus op het moment dat wij onlangs voor de zoveelste keer een weekendje oppas konden reserven voor al onze kinderen omdat wij weer hoognodig een avondje moesten dansen, werd het de hoogste tijd voor een kleine tractatie. En wij kennen onze pappenheimers, zij houden van de kleinkinderen, de teckel, de caravan en de chinees.
Gister de wegbreng- en dansdag.
Het wegbrengen is probleemloos. "Gaan jullie ons missen?" "Neehee! Dahaag!"
Het dansen is heerlijk. Armin rules. Maar dat slechts terzijde.
Vandaag de uitslaap- en ophaaldag.
Bij het ophalen zit de tractatie in de planning. Een beetje op tijd richting de plaatselijke chinees, om een lekker hapje te knagen met elkaar en weer enigszins op tijd de terugweg te kunnen aanvaarden, het is tenslotte zondagavond, niet het handige moment voor een lange natafelavond.
De plaatselijke chinees blijkt een beetje overdonderd door ons, met ons velen, zomaar ineens, tussen het 'snel voor studio sport begint nog even chinees halen'- publiek door. De kaart wordt gebracht, het drinken wordt opgenomen en de chinees verdwijnt in haar afhaalbestellingen. Er komt niks, geen drinken, geen verdere bestelling, geen placemats en geen bestek. Bij een voorzichtige navraag komt de chinees weer tevoorschijn. Ze vraagt wie de Lotenwijn heeft besteld. Natuurlijk is het flauw om grapjes te maken over het geblek van de chinees maar we weten echt niet wat ze nou precies bedoelt. Een stevig stukje hints en we zijn eruit, de rode wijn is op, net als de witte wijn, de spa lood en de flisti. Maar het goede nieuws is, de bestelling is gemaakt, het drinken (wat ze wel hebben) onderweg en de kinderen gezellig.
Zelfs als al het 'snel voor studio sport begint nog even chinees halen'- publiek al lang en breed met de bakken nasi op schoot voor de buis zit, is er voor ons nog geen eten. Nichtje L. informeert steeds minder geduldig naar de status van het eten (het komt er echt zo aan) en de rest van de kinderen begint steeds luider de karaoke liedjes van Kinderen voor Kinderen door de plaatselijke chinees te schallen. Hoe gezellig is deze tractatie.
We hoeven niet lang na te tafelen om er een enorm latertje van te maken. De genodigden hebben wel lekker gegeten en ik hoef maar 30 euro te lenen van één der genodigden om de rekening te kunnen betalen. "Nee, geen pin of cledit cald, alleen papielen geld."
Gister de wegbreng- en dansdag.
Het wegbrengen is probleemloos. "Gaan jullie ons missen?" "Neehee! Dahaag!"
Het dansen is heerlijk. Armin rules. Maar dat slechts terzijde.
Vandaag de uitslaap- en ophaaldag.
Bij het ophalen zit de tractatie in de planning. Een beetje op tijd richting de plaatselijke chinees, om een lekker hapje te knagen met elkaar en weer enigszins op tijd de terugweg te kunnen aanvaarden, het is tenslotte zondagavond, niet het handige moment voor een lange natafelavond.
De plaatselijke chinees blijkt een beetje overdonderd door ons, met ons velen, zomaar ineens, tussen het 'snel voor studio sport begint nog even chinees halen'- publiek door. De kaart wordt gebracht, het drinken wordt opgenomen en de chinees verdwijnt in haar afhaalbestellingen. Er komt niks, geen drinken, geen verdere bestelling, geen placemats en geen bestek. Bij een voorzichtige navraag komt de chinees weer tevoorschijn. Ze vraagt wie de Lotenwijn heeft besteld. Natuurlijk is het flauw om grapjes te maken over het geblek van de chinees maar we weten echt niet wat ze nou precies bedoelt. Een stevig stukje hints en we zijn eruit, de rode wijn is op, net als de witte wijn, de spa lood en de flisti. Maar het goede nieuws is, de bestelling is gemaakt, het drinken (wat ze wel hebben) onderweg en de kinderen gezellig.
Zelfs als al het 'snel voor studio sport begint nog even chinees halen'- publiek al lang en breed met de bakken nasi op schoot voor de buis zit, is er voor ons nog geen eten. Nichtje L. informeert steeds minder geduldig naar de status van het eten (het komt er echt zo aan) en de rest van de kinderen begint steeds luider de karaoke liedjes van Kinderen voor Kinderen door de plaatselijke chinees te schallen. Hoe gezellig is deze tractatie.
We hoeven niet lang na te tafelen om er een enorm latertje van te maken. De genodigden hebben wel lekker gegeten en ik hoef maar 30 euro te lenen van één der genodigden om de rekening te kunnen betalen. "Nee, geen pin of cledit cald, alleen papielen geld."
zaterdag 2 april 2011
K's voorlichting
Vanavond was het zover. DE VRAAG. Gesteld op geheel eigen wijze.
"Mama, hoe gaat dat eigenlijk? Vrijen?"
Zoals het een goede moeder betaamt werd ik wel een beetje overvallen. Want mijn kind is daar nog lang niet mee bezig. Of course niet. Maar eerlijk is eerlijk, het was een uitgelezen moment. Alleen zij en ik. In de auto. Oudste dochter met haar moeder. Op weg naar een avondje samen op de bank. Heel de ganse verdere familie weg. Uit logeren ende foetsjie. Dus ja, als het dan toch een keer moet. Dan maar nu.
Uhm... En nu?
Ik moest aan mijn moeder denken. Mijn moeder die altijd, altijd, altijd antwoord had gegeven op de vragen die mijn zus en ik verzonnen op dat vlak: "Mama, wat is pijpen?" Terwijl zij met haar enorm katholieke achtergrond de bibbers in haar knieën kreeg van die vragen omdat onze lieve heer zeer waarschijnlijk over haar schouder meekeek: "Gij zult geen vieze dingen aan uw kinderen vertellen!!!" En ze deed het toch. De held.
Dus ik zette de radio zachter en vroeg V. wat ze precies wilde weten. Ik bedoel, een beetje ins blauwe hinein uitwijden over de geneugten van het vrijen ging me net wat ver. En het bleek inderdaad met name gericht op hoe die kinderen nou toch in hemelsnaam ontstaan. Dus ik vertelde V. hoe vrijen in zijn werk ging, met de focus op de bevruchting. Een beetje vaag praatje zat er echt niet meer in want er werd vakkundig doorgevraagd:
V.: "En hoe komen die zaadjes dan uit de piemel?"
K.: "Als die op en neer gaat dan komen er op een gegeven moment zaadjes uit."
V.: "......."
V.: "Dus dan springt de man op en neer?"
Zo kwam het dat ik me op enig moment in de stilstaande auto bevond met mijn linkerduim en wijsvinger in de vorm van een rondje waarin mijn rechterwijsvinger heen en weer ging.
V. vroeg zich af hoe lang je dan moest wachten op een baby. Dus ik vertelde haar dat dat heel verschillend was. Bij de één was het zo gepiept, de ander moest 3 jaar wachten en weer een ander kreeg nooit een baby. Ik werd ook wel weer gerustgesteld. V. heeft nog niet het idee dat men ook vrijt voor de gezelligheid.... "En als je dan 3 jaar moet wachten? Ga je dan nog een keer vrijen?"
"Mama, hoe gaat dat eigenlijk? Vrijen?"
Zoals het een goede moeder betaamt werd ik wel een beetje overvallen. Want mijn kind is daar nog lang niet mee bezig. Of course niet. Maar eerlijk is eerlijk, het was een uitgelezen moment. Alleen zij en ik. In de auto. Oudste dochter met haar moeder. Op weg naar een avondje samen op de bank. Heel de ganse verdere familie weg. Uit logeren ende foetsjie. Dus ja, als het dan toch een keer moet. Dan maar nu.
Uhm... En nu?
Ik moest aan mijn moeder denken. Mijn moeder die altijd, altijd, altijd antwoord had gegeven op de vragen die mijn zus en ik verzonnen op dat vlak: "Mama, wat is pijpen?" Terwijl zij met haar enorm katholieke achtergrond de bibbers in haar knieën kreeg van die vragen omdat onze lieve heer zeer waarschijnlijk over haar schouder meekeek: "Gij zult geen vieze dingen aan uw kinderen vertellen!!!" En ze deed het toch. De held.
Dus ik zette de radio zachter en vroeg V. wat ze precies wilde weten. Ik bedoel, een beetje ins blauwe hinein uitwijden over de geneugten van het vrijen ging me net wat ver. En het bleek inderdaad met name gericht op hoe die kinderen nou toch in hemelsnaam ontstaan. Dus ik vertelde V. hoe vrijen in zijn werk ging, met de focus op de bevruchting. Een beetje vaag praatje zat er echt niet meer in want er werd vakkundig doorgevraagd:
V.: "En hoe komen die zaadjes dan uit de piemel?"
K.: "Als die op en neer gaat dan komen er op een gegeven moment zaadjes uit."
V.: "......."
V.: "Dus dan springt de man op en neer?"
Zo kwam het dat ik me op enig moment in de stilstaande auto bevond met mijn linkerduim en wijsvinger in de vorm van een rondje waarin mijn rechterwijsvinger heen en weer ging.
V. vroeg zich af hoe lang je dan moest wachten op een baby. Dus ik vertelde haar dat dat heel verschillend was. Bij de één was het zo gepiept, de ander moest 3 jaar wachten en weer een ander kreeg nooit een baby. Ik werd ook wel weer gerustgesteld. V. heeft nog niet het idee dat men ook vrijt voor de gezelligheid.... "En als je dan 3 jaar moet wachten? Ga je dan nog een keer vrijen?"
Abonneren op:
Posts (Atom)