Onder het motto "been there, seen it, done that" togen wij maandag met 2 meisjes aan de hand naar school. Met rechte rug, niet bang voor enig tranendal. Ik bedoel, die ongein hadden we 3 jaar geleden al doorgemaakt, toen de school nog nieuw was de juffen nog eng.
Eerst mikten we V. in haar klas. Een serieuze klas met blokken tafels met laatjes voor pennen en potloden. Ik voelde een oeps opkomen. Maar V. keek om haar heen, herkende haar vriendinnen en knikte ons bemoedigend toe, komt goed hier parents, no sweat. Ze greep een potlood en ging klaar zitten om te leren lezen en schrijven. Cool, zoals ervaren ouders dat doen, liepen we naar de klas van E.
We schoven ons frummeltje langs de nieuwe juf, zochten onze weg tussen de grote lummels door, kleuters die al maanden 4 zijn en zetten ons kleine meisje op een stoeltje in de kring. Daar zat ze. Met een bleek bekkie, haar duimpje in haar mond, keek ze om zich heen. E. was flink, ging niet huilen, zwaaide dapper toen we na 15 afscheidskussen de klas verlieten. Ik werd overvallen. Toch dat tranendal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten