K's slippertjes

Toen wij nog in de fase van bolbuikigheid verkeerden en onwetend waren ten aanzien van het geslacht van ons aanstaand kroost waren wij in de stellige overtuiging dat een kind onzijdig groot te brengen is. De Bart Smitten en Toys 'R Ussen puilen uit van aangenaam, verantwoord en onderhoudend speelgoed voor beide sexen, dus geen enkel excuus om van meet af aan je kind in één of ander verouderd rollenpatroon te drukken.

De afgelopen jaren hebben wij alle vormen van tijdverdrijf gestimuleerd, zowel de mannelijke als de vrouwelijke varianten. En qua interesse gaat dat goed. Onze meiden spelen met autootjes, poppen, jongens, lego, geweren, meisjes, prinsessenkastelen en ballen. Natuurlijk is er wel verschil tussen de één en de ander maar dat lijkt niet eens onlosmakelijk verbonden met het geslacht. Meer een voorkeur afhankelijk van het kind.

En dan ineens blijkt op een dag dat, ook al doe je nog zo enorm je best om het verschil tussen man en vrouw te ontkennen, het verschil er is. Aangelegd in de wortels van de mens. Zonder dat je ooit hebt aangegeven aan je kind dat "wie mooi wil zijn moet pijn lijden" een spreekwoord is dat specifiek voor de vrouw is uitgevonden blijkt ze het al begrepen te hebben.

Ik bedoel, ken je één man die een hele dag op schoenen loopt die niet lekker zitten? Ze kijken wel uit.

En dat de buurvrouw eerlijk toegeeft dat ze gister nogal overmoedig was op haar nieuwe hoge sleehakschoenen terwijl ze heel veel moest lopen, vind ik nog dat daar aan toe.

Maar dat dat al begint als een meisje amper 4 eneenhalf is... V. moest en zou haar groene slippertjes met geborduurde bloemetjes aan naar school. Ik vond het geen bijster goed idee. Maar V., gezegend met de eigenwijze 'ik bepaal zelf wat ik aantrek'- genen van tante H., ging op haar groene slippertjes met geborduurde bloemetjes naar school. Terwijl ze naast me naar huis strompelde met haar kapotte teentjes en ik gewoon een beetje boos was op mezelf dat ik dit had laten gebeuren zei ze: "Het geeft toch niet dat ik niet kan rennen mama, mijn slippertjes staan toch heel mooi als het mooi weer is?" Buurjongen Merlijn keek me niet begrijpend aan en rende er van door: "Kom V. Pak me dan, als je kan".