Sommige dingen zijn echt te grappig. Afgelopen zaterdag zaten wij bij A & C achter een broodje kroket, komt zoon Jesper naar beneden. Hij kwam zijn zus verraden, ze had hem namelijk op zijn kop geslagen. Moeder C., door de wol geverfd, niet voor 1 gat te vangen, ondervraagt Jesper vakkundig onder het motto waar rook is, is vuur. "Waarom ben jij op je kop geslagen?" Het leek er even op dat er geen enkel steekhoudend argument aan ten grondslag lag. Tot Jesper nonchalant vermeldt dat er niet heel veel is gebeurd, hij had alleen zuslief een naampje genoemd, verder toch echt niets. De oren van de ouders waren gespitst, zou het C. lukken het onderste uit de kan te krijgen: "Goh, echt waar, hoe had je haar genoemd dan?" "Nou, gewoon.... kakkerlak."
Ik moet zeggen, C. hield haar gezicht aardig in de plooi en bracht het opvoedmoment tot een acceptabel einde. Toen Jesper enigszins verslagen naar boven verdween kon C. zich bij de rest van de opvoedingsdeskundigen voegen, die proestend onder of achter de bank zaten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten