Het is natuurlijk heerlijk om alle aandacht te krijgen. En nooit in je leven krijg je ooit nog zoveel aandacht als wanneer je het eerste en enige kind bent. Alles wat je doet is nieuw. Iedere nieuwe beweging, nieuw woord, nieuwe ontdekking levert een hele rits oehs en aahs op. Als ouder van het eerste en enige kind ben je in topvorm. Alles wordt vastgelegd op de gevoelige plaat, opgeschreven in boekjes en doorgebeld aan de net zo meelevende opa en oma. Als eerst en enig kind geniet je van de aandacht, buit je alles tot in de puntjes uit. Het enige jammere is dat je enige speelkameraadjes die ouders zijn. Die ouders die met open mond naar je kijken, omdat je zojuist een puzzel voor 3 jaar en ouder hebt gelegd met 2 vingers in je neus (en je bent pas 2 jaar en 10 maanden, waar is het fototoestel....).
Dat is dan ook heel fijn aan het zijn van het tweede kind. Je hebt vanaf dag 1 een speelkameraad, een vriend voor het leven, een gabber met wie je kan spelen en kan vechten. Voor een tweede kind is dit bijzonder belangrijk want de ouders, inmiddels moe van het eendjes tekenen en puzzels begeleiden, zijn afgehaakt. Die storten zich weer vol overgave op hun eigen bezigheden zoals daar zijn elkaar, televisie kijken, krant lezen en de kamer stofzuigen. Af en toe worden er wat onzinnige aanwijzingen gegeven vanaf de bank ('niet van de tafel springen', 'haal je hoofd uit de open haard', 'geen legoblokjes in je neus duwen') maar over het algemeen word je als tweede kind ongemerkt groot en groter. Af en toe zegt iemand verbaasd: wat gaat de tijd toch snel hè, moet je zien hoe groot ze alweer is.
Afgelopen week was V. wegens haar tweede vakantie sinds ze sinds 2 maanden naar school gaat, uit logeren bij oma M. Onze vakantiedagen zijn niet afgestemd op de enorme hoeveelheid schoolvakanties dus wij moesten gewoon werken. E. had het rijk alleen. E. is een typisch voorbeeld van een tweede kind. Als ouder zeg je daarover: "E., daar heb je geen omkijken naar, die kan zich zo goed vermaken." Dat klopt mits haar zus in de buurt is. Zo bleek van de week.
Op woensdag had F. het genoegen de dag met E. door te brengen. Hij heeft naar zijn eigen zegge 863 boekjes moeten voorlezen. Nu ken ik F. al wat langer en weet ik dat hij kan overdrijven in zijn enthousiasme maar laat de helft gelogen zijn, dan is het nog veel. Ik bedoel 431,5 boekje op een dag, ga er maar aan staan.
E. bleek zich amper een halve minuut alleen te kunnen vermaken. Daarna stortte ze zich vol overgave op haar vader. En die is uit conditie op het gebied van kindervermaak en vertier. Vanochtend hebben we V. uit de armen van oma M. gerukt en meegenomen naar huis. De rust is wedergekeerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten